soto51 έγραψε:
Στο άλλο θέμα (ράσα με τσέπες που γεμίζουν) θα επανέλθω σε επόμενο ποστ.
Θα σου περιγράψω μια εικόνα, που όσο κι αν έψαξα στο internet δε βρήκα καμία έτοιμη, για να καταλάβεις τι εννοώ. Ελπίζω να καταλάβεις, απ' αυτά που θα σου γράψω. Είμαι σίγουρος όμως ότι την έχεις δει:
Πήγαινε σε ένα μεγάλο εμπορικό κέντρο. Mall, Ερμού, απ' τα μεγάλα των προαστείων, τέτοιο πράμα. Όχι ώρα αιχμής (Σάββατο ή γιορτές π.χ.), αλλά "νεκρές" ώρες, που δεν έχει πολλή κίνηση. Εργάσιμη ώρα και ημέρα.
Σ' αυτά τα εμπορικά κέντρα τα "μαγαζιά" δεν είναι μεγάλα. Μέσα είναι συνήθως το αφεντικό (ιδιοκτήτης), άντε να 'χει και μια πωλήτρια. Και μιλάω για μαγαζιά με είδη όχι πρώτης ανάγκης, αλλά ψιλοάχρηστα: Αξεσουάρ, είδη δώρων, ανδρική μόδα, παιδική μόδα, "είδη σπιτιού", τέτοια. Που συνήθως είναι 100-300% ακριβότερα σ' αυτά τα μέρη από όσο στην πηγή τους (που δεν είναι σε εμπορικά κέντρα, βέβαια).
Αυτές τις νεκρές ώρες λοιπόν, περπατώντας χαλαρά στους διαδρόμους, θα έχεις δει ότι καμιά φορά "το αφεντικό" του μαγαζιού, αν δεν έχει άλλη δουλειά (ούτε πελάτη) μέσα, κάθεται στην πόρτα και χαζεύει έξω.
Και όλοι αυτοί, όποτε εμφανίζονται, έχουν ένα χαρακτηριστικό ύφος. Το ύφος αυτού που περιμένει τον πελάτη.
Δεν ξέρω αν το έχεις προσέξει, εγώ το έχω προσέξει.
Αλλάζουμε χώρο τώρα, και πάμε στο Λαϊκό Νοσοκομείο Αθηνών.
ΜΕΣΑ στον περίβολο του νοσοκομείου υπάρχει εκκλησάκι (λαμαρινοκατασκευή νομίζω πως είναι, αλλά δεν έχει σημασία, ο μεγαλοδύναμος περνάει και μέσα από λαμαρίνες), και έχει και εφημέριο.
Και μπροστά από το εκκλησάκι υπάρχει παρκάκι, με 2-3 παγκάκια.
Για κάποιο λόγο χρειάστηκε να περιμένω στο νοσοκομείο, εκτός κτιρίου να περάσει λίγη ώρα. Καλοκαιρία, λιακάδα, μια χαρά ήταν. Κάθησα σε ένα παγκάκι. 11-12 το πρωϊ.
Ο εφημέριος είχε βγει κι αυτός στην πόρτα του "ναού", να πάρει τον αέρα του.
Λοιπόν, αγαπητέ/ή Καράντη Μαρία (cross):
Το ΥΦΟΣ (και η στάση γενικώς) του ανθρώπου αυτού ήταν ΑΚΡΙΒΩΣ η ίδια με των... μαγαζατόρων που σου περιέγραψα προηγουμένως, να περιμένουν τον πελάτη.
Όση ώρα περίμενα εγώ, 1-2 άνθρωποι ήρθαν στον παπά, κάτι του είπαν, μπήκαν μέσα και έκατσαν μαζί 3-5 λεπτά, και έφυγαν.
Άλλοι (2-3) ήρθαν, κάτι του είπαν, φύγανε μαζί προς το νοσοκομείο (ο παπάς κλείδωνε την πόρτα του ναού όταν απομακρυνόταν) και μετά από κανα τέταρτο ο παπάς επέστρεφε.
Ήταν προφανές ότι πήγαινε σε δωμάτιο, όπου κάποια "δέηση" έκανε, υπέρ της αποκατάστασης της υγείας του ασθενούντος προσώπου. Ο συγγενής ερχόταν και τον αγγάρευε.
ΘΕΩΡΩ ΒΕΒΑΙΟ ότι ο παπάς του Λαϊκου για κάθε τέτοια "ενέργεια" τσεπώνει 10? 20? 50? παραπάνω δε νομίζω. Αλλά ότι κάτι τσεπώνει, τσεπώνει.
Η μηχανή είναι στημένη από αιώνες, Καράντη Μαρία (cross). Και έχει φροντίσει να διαλέξει τα καλύτερα σημεία για να εγκαταστήσει τα... POS της. Το νοσοκομείο είναι ένα απ' αυτά. Οί άνθρωποι που είναι εκεί μέσα βρίσκονται (στην πλειοψηφία τους) σε ανάγκη, ανάγκη βοηθείας εννοώ, και αυτήν... "προσφέρει" ο παπάς.
Με το αζημίωτο πάντα.
Τι λες, δεν έχει τσέπη? Που τα βάζει?
Και η ώρα που τον χάζευα εγώ ήταν νεκρή ώρα για το μαγαζί του, γιατί πρωϊ στο νοσοκομείο γίνονται επισκέψεις γιατρών, εξετάσεις σε εργαστήρια, γενικώς υπάρχει κίνηση, και δεν τον θέλουν κι αυτόν στα πόδια τους να μοιράζει ευλογίες και να μουρμουράει με τα σύνεργα. Υποθέτω ότι το απόγευμα θα έχει πολύ περισσότερη δουλειά.
Τι άλλες "αποδείξεις" θέλεις? Αντίγραφο από την... απόδειξη που κόβει ο παπάς για το ποσό που πήρε?
Παραδίπλα είναι η "πιάτσα" με τις νεκροφόρες. Κι αυτοί κυνηγάνε τον πελάτη εκεί μέσα. Ο παπάς τους τον κάνει πάσα, όταν οι δικές του υπηρεσίες παύουν να είναι αναγκαίες.
Θα μου πεις και συ?
Τι είναι "άγιος"?