hamenos έγραψε:
Η άποψή μου, με παράδειγμα για εύκολη κατανόηση.
1. Οι αγορές έτους χρηματοιοκονομικών προϊόντων αθροίζονται και καταγράφονται στους κωδικούς 743-744. Π.χ. 150.
2. Οι πωλήσεις έτους, επίσης αθροίζονται και καταγράφονται στους κωδικούς 781 -781. Π.χ. 100.
3. Το άθροισμα των εισοδημάτων έτους είναι π.χ. 50
4. Το άθροισμα των δαπανών και των λοιπών αντικειμενικών τεκμηρίων (σπίτια, ΙΧ, κ.λ.π.) είναι π.χ. 80
5. Τα συνολικά τεκμήρια έτους, είναι: 150+80= 230 (αγορές και λοιπά τεκμήρια - δαπάνες)
6. Τα εισοδήματα και οι πωλήσεις είναι: 100+50= 150. Διαφορά ανάμεσα σε τεκμήρια και δικαιολογούμενα: 230-150=80.
7. Το ποσό αυτό πρέπει να αιτιολογηθεί με ανάλωση κεφαλαίου (Κωδ.787-788). Σε αντίθετη περίπτωση, προστίθεται στο
φορολογητέο εισόδημα (50 +80=130) και φορολογείται.
Επισήμανση: Η άθροιση των αγορών με τα λοιπά τεκμήρια, (ακόμα και όταν μπορεί να δικαιολογηθεί από τις πωλήσεις ή την
ανάλωση κεφαλαίου) οδηγεί σε κατακόρυφη αύξηση του τεκμαρτού εισοδήματος και κατά συνέπεια, σε αύξηση της έκτακτης
εισφοράς.....
Η συνάθροιση των ποσών των αγορών δεν είναι βέβαιο ότι επιζητείται από το νομοθέτη όταν πρόκειται για rotation του ίδιου ποσού μέσω αλλεπάλληλων back to back αγοραπωλησιών. Ο νόμος φαίνεται να θεωρεί ως τεκμαρτή δαπάνη κάθε ποσό που καταβάλλεται για την αγορά των αναφερόμενων στο κείμενό του αγαθών, αλλά προφανώς (κατά τη γνώμη μου) όταν αφορά στη χρήση νέων κάθε φορά κεφαλαίων και όχι του συνολικού "τζίρου" αγορών. Κατά το σημείο αυτό λοιπόν χρήζει διευκρίνισης το ζήτημα.
Εξάλλου η αναγραφή των αντίστοιχων πωλήσεων ως μειωτικών της τεκμαρτής δαπάνης κατά το άρθρο 34 ΚΦΕ δεν είναι βέβαιη γιατί τόσο κατά το νόμο, όσο και κατά την ΠΟΛ 1076/2015 η αναγραφή διάθεσης περιουσιακών στοιχείων επιτρέπεται εφόσον αναφέρεται και σε ανάλωση κεφαλαίου της χρήσης στην οποίας πραγματοποιείται. Συνεπώς κι εδώ απαιτείται διευκρίνιση και δεν λύνεται το ζήτημα απλά με την αναγραφή των πωλήσεων αφού αυτές μπορεί να μην γίνουν δεκτές αν δεν καλύπτονται κι από αντίστοιχη ανάλωση κεφαλαίου και τότε ο φορολογούμενος θα βρεθεί μόνο με τεράστιες αγορές (που προέρχονται από τη χρήση του ίδιου όμως ποσού, τον "τζίρο" δηλαδή κι όχι τη χρήση του πραγματικού ποσού) και φυσικά θα κληθεί να πληρώσει για υπέρογκο τεκμαρτό εισόδημα.
Επίσης η εισφορά αλληλεγγύης σύμφωνα με την ΠΟΛ 1167/2-8-2011 επιβάλλεται μόνο στην ετήσια τεκμαρτή δαπάνη διαβίωσης (άρθρο 16 Ν. 2238/94, του προισχύσαντα ΚΦΕ που προβλέπεται στο ισχύον άρθρο 31 ΚΦΕ του Ν. 4172/2013) αν αυτή είναι μεγαλύτερη του πραγματικού εισοδήματος και όχι και επί της τεκμαρτής δαπάνης απόκτησης περιουσιακών στοιχείων (άρθρο 32 ΚΦΕ), αφού στην ΠΟΛ αυτή αναφέρεται συγκεκριμένα ότι: "
Για την εφαρμογή των διατάξεων της παραγράφου αυτής και κατά τον υπολογισμό του ετήσιου τεκμαρτού εισοδήματος δεν υπολογίζονται οι δαπάνες απόκτησης περιουσιακών στοιχείων του άρθρου 17 που ήταν το αντίστοιχο του προισχύσαντος ΚΦΕ. Συνεπώς [ευτυχώς] νομίζω ότι δεν ισχύει αυτό που αναφέρεις, εφόσον υπάρχει ανάλογη αντιμετώπιση ερμηνείας και εφαρμογής της πιο πάνω ΠΟΛ και επί του νέου ΚΦΕ.
Τέλος ας σημειωθεί ότι και στην νέα έκδοση των οδηγιών συμπλήρωσης των φετινών φορολογικών δηλώσεων στη δαπάνη απόκτησης των περιουσιακών στοιχείων αναφέρεται πάλι (βλ. σελ. 33, 34 & 35) ότι στους σχετικούς κωδικούς (719 έως 760) συμπληρώνεται το ποσό που καταβλήθηκε σε
μετρητά.
Συνεπώς εξακολουθεί υφιστάμενη η απορία που διατύπωσα πιο πάνω.