www.kathimerini.gr/977282/opinion/epikai...oy-den-stal8hke-pote

Ξέσπασε προχθές μεγάλη φωτιά στην Καλιφόρνια και περισσότεροι από 3.000 κάτοικοι του δυτικού Ρέντινγκ έλαβαν μήνυμα στο κινητό τους ότι αν ζουν στην περιοχή αυτή να «προετοιμάζονται να εκκενώσουν τον οικισμό», γιατί «η φωτιά είναι εκτός ελέγχου». Ηταν ανάγκη να συμβεί αυτό; Λίγες ώρες μόνο μετά τη δήλωση του υπουργού Προστασίας του Πολίτη Νίκου Τόσκα ότι «προσπαθώ να βρω τα λάθη και δεν τα βρίσκω»;

Τους νεκρούς στο Μάτι, αποτεφρωμένους ή πνιγμένους, δεν θα τους κηδέψουμε εύκολα. Θα τους κουβαλάμε. Θα εμφανίζονται σε κάθε νομιμοποίηση αυθαιρέτου, σε κάθε λάθος κίνηση του κρατικού μηχανισμού για την αντιμετώπιση ακραίων φαινομένων, σε κάθε αναξιοκρατική και ρουσφετολογική τοποθέτηση δημόσιου λειτουργού, σε κάθε εξόφθαλμο ψεύδος της εκάστοτε πολιτικής εξουσίας.

Μπορούν τα επιδόματα, ο διορισμός στο Δημόσιο ή η «δωρεάν» είσοδος στις Πανελλαδικές Εξετάσεις 2017 - 2018 (ο βαθμός εισαγωγής προσαυξάνεται αυτόματα κατά 20%!) να απαλύνουν το μέγεθος της απώλειας στους συγγενείς των θυμάτων; Μπορεί, δηλαδή, μια θέση «σε φορέα της γενικής κυβέρνησης» να απορροφήσει τους κραδασμούς του εφιάλτη; Πόσο πιο ανακουφιστικό θα ήταν αν, αντί για εμβαλωματικές παροχές προς τους πυρόπληκτους που εξαγγέλθηκαν, αποφάσιζε η κυβέρνηση να βελτιώσει τις προδιαγραφές του οικισμού, με σεβασμό στην κοινή λογική του ρυμοτομικού σχεδιασμού, επιδοτώντας πλουσιοπάροχα τη νομιμότητα. Να μη φωνάξει, δηλαδή, ανερυθρίαστα ότι, ναι, απευθύνεται σε ψηφοφόρους και όχι σε πολίτες λυγισμένους από το βάρος μιας καταστροφής. Ακόμη και αυτή την ύστατη ώρα που η χώρα κάνει ταμείο, πληρώνοντας έλλειψη υποδομών εξαιτίας συναλλαγών κάθε λογής, επελαύνουν οι μάγοι με δώρα επιδόματα και καρέκλες. Το γαϊτανάκι αυτό πάει σε βάθος χρόνων, είναι εκμαυλιστικό γιατί είναι προσώρας βολικό, αλλά έχει ολέθριες συνέπειες. Αναπαράγει ηγεσίες που ψελλίζουν ακατονόμαστα ύστερα από εθνικές καταστροφές, συγχαίροντας ο ένας τον άλλον πάνω από εκατόμβες πτωμάτων.

Οι μέρες αυτές του θρήνου, της οργής και των ερωτημάτων, που ζυγίζουν αναπόφευκτα τα μεγέθη των κυβερνώντων και τα βρίσκουν (όπως και το 2007, στις φωτιές της Ηλείας) φοβιστικά ελλιποβαρή, μας φέρνουν, όλους, αντιμέτωπους με την ατομική ευθύνη, κυρίως των κριτηρίων για την επιλογή των ηγεμόνων, είτε άρχουν στη χώρα είτε στον δήμο. Θα πείτε: ένα sms «εκκενώστε τον οικισμό» θα έσωζε την κατάσταση; Μπορεί ναι, μπορεί και όχι. Το χειρότερο είναι ότι δεν στάλθηκε ποτέ.


Το άλλο διάγγελμα (που δεν έγινε)

Η σημειολογία πίσω από την ομιλία του Αλέξη Τσίπρα στο υπουργικό συμβούλιο

Δημήτρης Δουλγερίδης
28 Ιουλίου 2018, 11:12


www.in.gr/2018/07/28/apopsi/allo-diaggelma-pou-den-egine/


Κυρίες και κύριοι, έψαχνα εδώ και ημέρες έναν τρόπο να προφέρω τη φράση «θέλω να αναλάβω ακέραια την πολιτική ευθύνη». Και τον βρήκα. Θα έβαζα λίγο παρακάτω άλλες φράσεις: «Δεν θα επιχειρήσουμε ποτέ να αποδράσουμε από τις ευθύνες μας… Όπως δεν το κάναμε όταν αντιμετωπίσαμε το φάσμα μιας τεράστιας οικονομικής, εθνικής, και ανθρωπιστικής καταστροφής, για την οποία άλλοι ήταν υπεύθυνοι». Θα εξίσωνα, δηλαδή, την τραγωδία στην Ανατολική Αττική με το Μνημόνιο. Και τους νεκρούς στο Μάτι με την απώλεια των οικονομικών προνομίων επί φούσκας.

Αυτό μου επιβάλλει το πολιτικό DNΑ μου, δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. Έτσι έχουμε μάθει να διαβάζουμε τον κόσμο στην πρώτη φορά Αριστερά, με βάση το ηθικό πλεονέκτημα που έχουμε κατασκευάσει.

Μου άρεσε επίσης και μια άλλη ιδέα που μου ήρθε μαζί με τους λογογράφους μου: αυτό που λέω ότι σήμερα κατανοούμε με οδυνηρό τρόπο ότι κυβερνάμε μια χώρα που επί χρόνια κυριάρχησαν στρεβλώσεις.

Που ολόκληροι οικισμοί χτίστηκαν αυθαίρετα πάνω σε ρέματα και παραλίες. Ακούγεται ίσως αφελές, αλλά δεν είναι. Εμείς, όπως έχουμε προειδοποιήσει σε όλους τους τόνους, εκλεγήκαμε με δύο στόχους: να βγάλουμε τη χώρα από τα Μνημόνια και να πατάξουμε τη διαφθορά. Γι’ αυτό και κάναμε την κολεγιά με τον Πάνο Καμμένο. Δεν βλέπαμε τίποτε άλλο μπροστά μας. Και σχεδόν συνηθίσαμε σ’ αυτή τη μονότονη κατάσταση, την κάπως προστατευμένη, ομολογώ. Νιώθαμε σαν να ήμασταν επικεφαλής σε ένα αεροστεγές εργαστήριο για να ολοκληρώσουμε το πείραμα που μας χρωστούσαν επειδή το αξίζαμε.

Το απρόσμενο και η τυχαιότητα είναι έννοιες «αστικές» και μαζί τους ασχολούνται οι κουλτουριάρηδες που διαβάζουν Θουκυδίδη. Η διαχείριση κρίσεων είναι επίσης κάτι που δεν αφορά την Αριστερά. Παραείναι τεχνοκρατική έννοια και απαιτεί μάνατζερ – όχι «κοινωνικά κριτήρια» με τα οποία εμείς επανδρώνουμε την Πυροσβεστική.

Φυσικά θα έβαζα και ολίγη από καλυμμένη αυτοκριτική. Είναι εκεί που λέω: «Όσο κι αν είναι σωστό -και είναι σωστό- ότι δεν μπορούσαμε σε τρία χρόνια να λύσουμε τεράστια προβλήματα δεκαετιών, πρέπει να προβληματιστούμε αν κάναμε ό,τι πρέπει για να το αλλάξουμε.

Μήπως διστάσαμε…». Έτσι αφουγκράζομαι και τα δικά μας παιδιά στα καφενεία που μας δίνουν ακόμη πίστωση κομματικής νομιμοφροσύνης.

Θα είδατε ότι αφήνω ένα παραθυράκι για παραίτηση ή έξωση υπουργού, επειδή μέσα στα πλάνα μιας κυβέρνησης είναι και ο ανασχηματισμός. Οπότε μπορεί εκεί να λυθούν και ενδοκυβερνητικοί λογαριασμοί. Πιθανότατα κάποιοι καχύποπτοι θα μου χρεώσετε και μια μικρή στρεψοδικία, όταν γράφω ότι οι πολέμαρχοι του καναπέ πυροβολούν πυροσβέστες, λιμενικούς και υπαλλήλους. Γνωρίζω προφανώς ότι η πλειονότητα της κοινής γνώμης ποτέ δεν τα βάζει με τους ανθρώπους που επιτελούν στο ακέραιο το καθήκον τους την ώρα της μάχης. Αλλά πολιτικό κείμενο απαγγέλλω, έχει κι αυτό τις δεσμεύσεις του.

Θα πω, για παράδειγμα, ότι όλα δείχνουν εμπρησμό, αλλά δεν ξέρουμε το σκοπό του. «Δεν θα μπούμε σε ένα κυνήγι μαγισσών». Είναι μια τακτική, το αποκορύφωμα της οποίας ήταν η Novartis. Δηλαδή κάνω λόγο για το μεγαλύτερο πολιτικό σκάνδαλο από την εποχή του Όθωνα, αλλά σταδιακά ψάχνω τα καρνέ ανθυπογραμματέων. Από την άλλη το πολιτικό DNA μού επιβάλλει να χρησιμοποιήσω την έκφραση «σκοτεινό κέντρο».

Αυτά τα σκοτεινά κέντρα που κανείς δεν γνωρίζει με ονόματα και διευθύνσεις, παρά μόνο στα καφενεία που λέγαμε, εκεί που χτυπάει ο παλμός του κόμματος. Αυτά τα σκοτεινά κέντρα, που λέτε, τώρα που βλέπουν ότι αποκτούμε την οικονομική μας ανεξαρτησία -εδώ κλείνω το μάτι και σε όσους θεωρούσαν τη χώρα μας «δουλοπαροικία» χρέους-, θέλουν τη ρελάνς.

Θέλω, όμως, να σας εξομολογηθώ κι έναν προβληματισμό μου, τον μεγαλύτερο. Όσο κι αν προσπάθησα δεν κατάφερα να βρω μία θέση για τη λέξη «συγγνώμη» μέσα στο διάγγελμα. Αυτό μού επιβάλλει το πολιτικό DNA μου, δεν μπορώ να κάνω αλλιώς.

maria (mb361) έγραψε:
Mιας και ο λογος για τον ΕΝΦΙΑ να ρωτησω κατι? Οσοι εχουν κατω από 9000€ λεει θα τον πληρωσουν μισο. 9000 πραγματικο και τεμαρτο?

Γιώργος Κυριακού

Η Ελλάδα χρειάζεται ηγέτη

www.newmoney.gr/blogs/365862-i-ellada-xreiazetai-igeti

Η χώρα μας χρειάζεται επειγόντως ένα νέο αφήγημα. Μόνο όποιος ηγείται μπορεί να διηγείται και να αφηγείται. Η χώρα χρειάζεται ηγέτες που να μπορούν όχι μόνο να αφηγούνται το όνειρο αλλά να το υλοποιούν.

Η κύρια δουλειά ενός μάνατζερ είναι να διαχειρίζεται τον χρόνο, την ποιότητα και τα κέρδη. Πάντα σε ίση αναλογία γιατί αν επικεντρωθεί μόνο σε μια παράμετρο, τότε οι άλλες υποφέρουν. Υπερβολική έμφαση στον χρόνο μπορεί να κοστίσει στην ποιότητα και στο κόστος.

Σε αντίθεση με τον μάνατζερ, ο ηγέτης ασχολείται με τους ανθρώπους και με ανθρώπους που διοικούν ανθρώπους και στους οποίους πρέπει να εξηγήσει πού πάμε (το όραμα), το ποτέ πάμε (time framework), πώς πάμε (το πλάνο), αλλά και το πιο σημαντικό απ’ όλα, τι έχουν να κερδίσουν προσωπικά (what’s is in for me) αν επιτευχθεί ο στόχος.

Ετσι και στην Ελλάδα, οι πολίτες έχουν κουραστεί να ακούνε από τους μάνατζερ οικονομικά στοιχεία και απολογισμούς - όπως πρωτογενές πλεόνασμα, χρέος και περικοπές. Επίσης έχουν κουραστεί να ακούν την αντιπολίτευση να αποδομεί την κυβέρνηση. Οι πολίτες θέλουν και δικαιούνται να γνωρίζουν τι σημαίνουν όλα αυτά γι’ αυτούς. Θέλουν να δουν ότι οι συνεχιζόμενες θυσίες τους θα έχουν ως αποτέλεσμα πιο πολλές δουλειές, επιστροφή των παιδιών μας από το εξωτερικό (500.000 έχουν ήδη φύγει), θέλουν να ξέρουν ότι θα υπάρχει ένα σύστημα συνταξιοδοτήσεων, Υγείας, Παιδείας και Δικαιοσύνης που τους αξίζει. Θέλουν ασφάλεια, συνέπεια, συνέχεια.

Η επίτευξη των ποσοτικών στόχων που θέτει η κυβέρνηση και η τρόικα δεν είναι αυτοσκοπός. Είναι το μέσο και η απαραίτητη προϋπόθεση για να πετύχουμε τους ποιοτικούς στόχους που ο ηγέτης θέτει μέσω του οράματός του για την Ελλάδα.

Η δουλειά λοιπόν του ηγέτη που όλοι θέλουμε είναι να εμπνέει τους πολίτες, οι οποίοι θα είναι πεπεισμένοι ότι βάζει το συμφέρον τους πάνω από το δικό του.

Ο ηγέτης τις επιτυχίες τις αποδίδει στην ομάδα του, ενώ στις αποτυχίες βγαίνει μπροστά και αναλαμβάνει ο ίδιος την ευθύνη. Πόσοι από τους πολιτικούς μας έχουν αναλάβει τις ευθύνες τους; Πόσοι από τους πολιτικούς μας πιστεύουν ότι η σιωπή είναι χρυσός…

Ο ηγέτης που όλοι θέλουμε πρέπει να είναι και να φέρεται σαν ένας από εμάς. Να μιλάει τη γλώσσα μας χωρίς ξύλινους όρους και χωρίς γενικόλογες διατυπώσεις. Να έχει κατανόηση (empathy). Να μας δίνει προοπτική (perspective) και να μας καταλαβαίνει. Για να μας καταλάβει πρέπει να ακούει και να αφουγκράζεται την καθημερινότητα.

Ο πραγματικός ηγέτης ενδιαφέρεται για το αποτέλεσμα και όχι για τη διαδικασία. Ο πολιτικός μας ηγέτης θα πρέπει να φροντίσει να διευκολύνει τη διαδικασία επίτευξης του οράματος μειώνοντας τη γραφειοκρατία, τα επίπεδα διοίκησης, τον χρόνο υλοποίησης αποφάσεων.

Ο ηγέτης μας θα πρέπει να ενθαρρύνει τη συμμετοχή των πολιτών! Είναι τυχαίο ότι σήμερα πάνω από 50% δεν ψηφίζουν; Είναι τυχαίο ότι οι νέοι γυρνούν την πλάτη στην πολιτική;

Το όραμα του Κυριάκου Μητσοτάκη για να ψηφίζουν και οι Ελληνες του εξωτερικού είναι απολύτως λογικό. Ζητάμε από τους ανθρώπους μας να επιστρέψουν - αλλά ταυτόχρονα δεν τους επιτρέπουμε να καθορίσουν τις συνθήκες. Δεν είναι παράδοξο; Η χώρα μας έχει τεράστιες προοπτικές. Εχει ικανότατους ανθρώπους. Ας δώσουμε τον χώρο στους πραγματικούς ηγέτες να αλλάξουν τη χώρα μας προς το καλύτερο. Το χρωστάμε στα παιδιά μας.

www.kathimerini.gr/977429/article/oikono...mata-apo-thn-iapwnia

.................
Για τον Ιάπωνα το καθήκον προς την κοινότητα είναι δεύτερη φύση του. Το καλό του συνόλου υπήρχε ανέκαθεν σημαντικότερο από εκείνο του ατόμου σε μια κοινωνία με ασφυκτικούς κανόνες, οι οποίοι όμως, αντί να λειτουργούν ως μέσο καταπίεσης, αποτελούν για τους Ιάπωνες τη βάση της αρμονικής συμβίωσης. Τους βοηθούν δε να αντιμετωπίσουν πολύ καλύτερα καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης. Βεβαίως, η ικανότητα αυτή συνδυάζεται με τη λεπτομερή προετοιμασία και τον εξαντλητικό σχεδιασμό και οργάνωση «διά παν ενδεχόμενο».

Σε μία πυρκαγιά ή φυσική καταστροφή, το πρώτο τους μέλημα είναι, προφανώς, η προστασία της ζωής αλλά και της περιουσίας των πολιτών. Μετά τη λήξη του όποιου συμβάντος μελετούν προσεκτικά τα δεδομένα με στόχο να μην επαναληφθούν τυχόν λάθη στο μέλλον και επικαιροποιούν τα σχέδια εκτάκτου ανάγκης ενσωματώνοντας τη νέα εμπειρία.

Κατά τη διάρκεια αυτών των δύο σταδίων κανείς δεν ασχολείται με την απόδοση ευθυνών κάτι που γενικά θεωρείται δευτερεύον. Αυτό έρχεται στο τρίτο στάδιο, ενώ συνήθως η ανάληψη ευθύνης γίνεται σε επίπεδο ομάδας. Ταυτόχρονα ο επικεφαλής του οργανισμού ζητά δημόσια συγγνώμη και συχνά παραιτείται. Το έθιμο του συνδυασμού αυτής με τελετουργική αυτοκτονία (χαρακίρι, ή σωστότερα, σεπούκου) έχει ατονήσει εδώ και πολλές δεκαετίες. Σε κάθε περίπτωση πάντως στην Ιαπωνία τα δύο πρώτα στάδια είναι μακράν τα σημαντικότερα, διότι αντιλαμβάνονται ότι το να βρεθεί ποιος φταίει δεν λύνει το πρόβλημα ούτε αποτρέπει την επανάληψή του στο μέλλον.

Με δεδομένη την τραγωδία στην Αττική και την προφανή συστημική αποτυχία έχουμε να μάθουμε πολλά από τους Ιάπωνες, παρά τις μεγάλες διαφορές νοοτροπίας των δύο λαών. Ετσι, πριν αναζητηθούν και αποδοθούν επιχειρησιακές και πολιτικές ευθύνες, κάτι που πρέπει να γίνει σε κάθε περίπτωση, είναι σημαντικό να μάθουμε από τα λάθη μας για να αποφευχθεί παρόμοια τραγωδία στο μέλλον.

ESM: "Τα Μνημόνια τελείωναν οριστικά το 2014, αλλά μετά ήρθε ο Βαρουφάκης."


www.capital.gr/oikonomia/3309329/giansen...athari-exodo-to-2014

Aναφερομαι στο οικοπεδο της συννημενης φωτογραφιας.

Εαν η πυρκαια πραγματι εχει ξεκινησει απο αυτο...τοτε ο ιδιοκτητης του οικοπεδου και οχι μονο αυτος,αλλα και ο διπλανος του ιδιοκτητης.... πρεπει - κατα την γνωμη μου :

1)Να κληθουν στην Αστυνομια και να λογοδοτησουν για το χαλι των οικοπεδων τους.

2)Να φανε ενα προστιμο τετοιο που να το θυμουνται για πολυ....

3)Να υποχρεωθουν σε αμμεσο καθαρισμα των οικοπεδων τους.

Αντε, γιατι δεν φταιει μονο ο Τσιπας και η ανοργανωσια του Κρατους, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟ ΣΤΡΑΒΟ ΜΑΣ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ !

Απολαυστε τισ κοινοβολευτικες τους λοβιτουρες...

Toυ Γαβρογλου & του Τσιπρα το κερατο...

Πρόταση για αλλαγή στο σχολικό ωράριο – Μαθήματα στις 9 το πρωί

www.tanea.gr/2018/08/06/greece/education...-sto-sxoliko-orario/

Stefan έγραψε:
Oπου να'ναι βγαινει ο ENΦΙΑ, oποτε επαναφερω το ερωτημα