maria έγραψε:
Σωτηρη, σε ευχαριστω πολυ για τo πετυχημενο παραδειγμα σου !
Θελω να το ξεκαθαρισεις ομως λιγακι...Για να παρεις με αυτη την λογικη τα 150k που πληρωσες αρχικα, θα πρεπει να ικανοποιουνται και οι 2 παρακατω
εξωγενεις προυποθεσεις :
1)Ο διπλανος σου να πουλαει 250k ακατεβατα μεσα στην κριση και
2)Η κρατικα διαμορφωμενη αντικειμενικη αξια του οικοπεδου να μεινει σταθερη 100k.
Σωστα ?
Εάν έχεiς επιλέξει να ασφαλισεις σε αξία καινούργιου 250 k και οχι σε πραγματικη αξια 125 k (που εχει διαμορφωθει στο παραπανω παραδειγμα που πολυ παραστατικα μας εδωσες) τοτε θα αποζημιωθείς σε αξία καινούργιου 250 k 'η με 125 k?
Σε περίπτωση ασφάλισης σε αξία καινούργιου η Aσφαλιστικη Εταιρία αναπροσαρμόζει αυτόματα κάθε χρόνο τα ασφαλιζόμενα κεφάλαια τόσο της Οικοδομής όσο και του Περιεχομένου, σύμφωνα με τον δείκτη πληθωρισμού που ανακοινώνεται από την Εθνική Στατιστική Υπηρεσία.
Τι γινεται με τον αρνητικο πληθωρισμο που εχουμε τωρα ? Πρεπει φετος δηλαδη να μειωσουν το ασφαλιζόμενο κεφάλαιο, αρα και τα ασφαλιστρα ?
Κατ’ αρχήν να ξεκαθαρίσω ότι τα 150 που έδωσες στον εργολάβο και τα 100 για το οικόπεδο δεν θα τα πάρεις σε καμιά περίπτωση, είτε καεί το σπίτι είτε δεν καεί. Ο λόγος δεν έχει σχέση με το ότι κάηκε ή δεν κάηκε, έχει σχέση με το ότι οι τιμές των ακινήτων έχουν πέσει. Τα ακούμπησες, αλλά σε μια αποτυχημένη επένδυση. Σα να αγόρασες μια μετοχή που έπεσε. Υπάρχει περίπτωση να ξαναπάρεις τα λεφτά σου? Όχι. Επομένως ξέχνα τα 150 για τα οποία με ρωτάς.
Η «αγορά» δεν είναι μόνο ο ένας διπλανός σου. Είναι το σύνολο. Και το σύνολο έχει καταρρεύσει, οπότε αυτή είναι η τιμή, 125. Το ότι ένας δίπλα λέει «Εγώ θέλω 250 για να το δώσω, αλλιώς δεν το δίνω» δε σημαίνει τίποτα. Σημαίνει ότι απλώς αυτός ο ένας δεν το πουλάει. Ο παραδίπλα, θα το πουλήσει με 125.
Για την αντικειμενική: Η ασφάλεια δεν ασχολείται με την αντικειμενική (οικοπέδου ή συνόλου). Ασχολείται α) με την πραγματική, και β) με ότι την συμφέρει περισσότερο. Αν εσύ πας και της πεις «Το σπίτι μου έκανε 250 γιατί τόσο λέει ο στουρνάρας ότι έκανε», θα σου απαντήσει «Καλά, τότε πήγαινε στο στουρνάρα να σε αποζημιώσει».
Ποτέ δεν ασφαλίζεσαι σε αξία καινούριου 250 (για το παράδειγμα μου λέω, για φωτιά, σεισμό, κλπ τέτοια). Ο λόγος είναι απλός: Δεν έχει νόημα να ασφαλίσεις την αξία του οικοπέδου, γιατί το οικόπεδο δεν χάνεται, όποια καταστροφή κι αν συμβεί. Ακόμα και «οικόπεδο» να γίνει το μέρος που ήταν χτισμένο το σπίτι, παραμένει οικόπεδο. Θα δεις να υπάρχει όρος «αποκομιδή συντριμμάτων» και αυτός υπάρχει ακριβώς για να είσαι καλυμμένη μέχρι σημείου να παραλάβεις καθαρό οικόπεδο (χωρίς μπάζα πάνω του). Αλλά το οικόπεδο δεν ασφαλίζεται, γιατί αυτό δεν καταστρέφεται από καμία αιτία.
Επομένως το ασφαλιζόμενο κεφάλαιο = 250 είναι υπερασφάλιση. Και 500 μπορείς να το δηλώσεις και να το ασφαλίσεις. Αλλά για ποιο λόγο? Δεν πρόκειται ποτέ να πάρεις αυτά τα λεφτά (ούτε και τα 250 όμως ποτέ θα τα πάρεις). Επομένως γιατί να πληρώνεις ασφάλιστρο για μεγαλύτερα ποσά?
Η εταιρεία δεν μπορεί να αναπροσαρμόζει τίποτα, αν δεν συμφωνήσεις κι εσύ. Αν το κάνει χωρίς να σε ρωτήσει, σου στείλει το ανανεωτήριο συμβόλαιο με νέα ποσά και εσύ το πληρώσεις, τότε έχεις de facto αποδεχτεί τις αλλαγές που έκαναν.
Το ότι σε βάζουν να υπογράψεις προκαταβολικά ότι ΘΑ συμφωνήσεις (στο μέλλον) σε αναπροσαρμογές (για διάφορες αιτίες, μια απ’ τις οποίες είναι ο πληθωρισμός), δεν έχει αξία, γιατί όποτε θέλεις σταματάς να τους πληρώνεις (και πας σε άλλη εταιρεία), οπότε πάει ισχύουσα η προκαταβολικά δοθείσα συμφωνία σου. Εφ’ όσον εσύ πληρώνεις, εσύ αποφασίζεις.
Το κακό με δαύτους ξέρεις ποιο είναι? Ότι όταν γίνει η ζημιά πρέπει να πληρώσουν αυτοί. Οπότε τότε, ΑΥΤΟΙ αποφασίζουν.
Εγώ λέω ότι δε θα μειώσουν τίποτα από μόνοι τους (ασχέτως της πραγματικής μείωσης των ασφαλιζομένων κεφαλαίων). Τους συμφέρει να διατηρούν ψηλά τις αξίες στα συμβόλαια, για δυο λόγους:
Ο πρώτος είναι ότι μεγάλα ασφαλιζόμενα κεφάλαια = μεγάλα ασφάλιστρα.
Ο δεύτερος είναι ότι στην πράξη ο κίνδυνος (σαν αξία) μειώνεται. Σε περίπτωση ζημιάς δεν θα πληρώσουν 250, ή έστω 150 (που λέει το συμβόλαιο σου), αλλά 75 (για τους λόγους που σου εξήγησα στο προηγούμενο ποστ μου).
Σε ΚΑΘΕ περίπτωση, αγαπητή μαρία, όταν συμπράττεις σε συμβάσεις που έχουν κόστος για σένα (όπως είναι οι ασφαλιστικές) πρέπει να έχεις τα μάτια σου ανοιχτά, και να ψάχνεσαι διαρκώς που μπορεί να σε «ρίχνουν». Και να μην το επιτρέπεις. Εννοώ ότι δεν επαναπαύεσαι στις αναπροσαρμογές που κάνουν οι ασφαλιστικές από μόνες τους, τους ελέγχεις, τσεκάρεις και ξανατσεκάρεις.
Αυτοί, κοιτάνε ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ συμφέρον.
Εσύ είσαι που πρέπει να κοιτάς το δικό σου.