Δεν γράφω συχνά σε αυτό το θέμα που άνοιξα τρία χρόνια πρίν.
Κ όταν το κάνω βασίζομαι σε προσωπικές εμπειρίες που προκύπτουν κάθε μέρα στη δουλειά μου.
Με αφορμή λοιπόν κ την πολύ πρόσφατη απώλεια του πατέρα μου από εγκεφαλικό, θα ήθελα να γράψω δυο λόγια για αυτή την ύπουλη ασθένεια που απειλεί τους περισσότερους από εμάς, δεν δίνει κανείς σημασία, αλλά μπορεί να προληφθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό.
Θα παραλείψω τις εισαγωγές, δηλ το τι είναι το ισχαιμικό εγκεφαλικό κ το πώς προκαλείται.
Θεωρώ πως όλοι ξέρουμε πως ο μηχανισμός του είναι ο ίδιος με το αντίστοιχο της καρδιάς (έμφραγμα μυοκαρδίου).
Ο τρόπος πρόληψης περιλαμβάνει ένα συνδυασμό εξετάσεων, από όσο το δυνατόν πιο μικρή ηλικία.
1) Μετράμε συχνά την πίεσή μας.
Η υπέρταση είναι σιωπηλός δολοφόνος που με τα χρόνια καταστρέφει τα αγγεία, τα κάνει ανελαστικά κ αυξάνει τις πιθανότητες να υποστούν ρήξη, με αποτέλεσμα το πολύ χειρότερο σε πρόγνωση, αιμορραγικό ισχαιμικό.
Πρόσφατα ήρθε για εξέταση άντρας 48 ετών σε αναπηρικό καροτσάκι που ήταν παράλυτος στα κάτω άκρα εδώ κ λίγα χρόνια.
Το αίτιο ήταν το ισχαιμικό επεισόδιο που του προκάλεσε η αυξημένη αρτηριακή πίεση κ που φυσικά δεν είχε ελέγξει ποτέ του!
Άλλος ασθενής, γυναίκα αυτή τη φορά, 62 ετών, ήρθε με πλήρη απώλεια συνείδησης, διαγνώστηκε με εγκεφαλικό, το αίτιο ήταν κ σε αυτή την περίπτωση η αυξημένη πίεση, λόγω έντονου στρες, στεναχώριας κλπ.
Πάντα λοιπόν μετράμε την πίεση μας τακτικά κ για να διευκολυνθεί η ζωή μας, αγοράζουμε ένα ΚΑΛΟ πιεσόμετρο.
Φτηνά είναι πια όλα.
2) Ελέγχουμε τις τιμές χοληστερόλης στο αίμα.
Νομίζω πως όλοι ξέρουμε πως η αυξημένη χοληστερόλη δημιουργεί αθηρωματικες πλάκες στα τοιχώματα των αγγείων, που, είναι πολύ πιθανόν, με τα χρόνια κάποια πλάκα, ή κάποιο μικρό κομμάτι να ξεκολλήσει από τη θέση όπου βρίσκεται κ να φράξει , λόγω μεγέθους, κάποιο μεγάλο αγγείο με συνεπώς χειρότερη πρόγνωση.
3) Έλεγχος καρωτίδων.
Κάτι που σχεδόν κανείς δεν το αναφέρει.
Στους καπνιστές κ στους ανθρώπους με υψηλή χοληστερόλη, εύκολα αποφρασσονται οι καρωτίδες, με αποτέλεσμα να ξεκολλούν πλάκες που προκαλούν εγκεφαλικά ισχαιμικά.
Ένα triplex αγγείων είναι σωτήριο.
Κ το χειρουργείο όμως για τη διάνοιξη των βουλωμένων αγγείων, σε αυτή την περιοχή, είναι πια κάτι απλό.
4) Κοιτάμε τον αιματοκρίτη μας κ αν είναι υψηλός πχ, πάνω από 48, καλό είναι να δίνουμε που κ που λίγο αίμα, ή αν είμαστε σε ομάδες υψηλού κινδύνου, πάντα με σύσταση καρδιολόγου, καλό είναι να παίρνουμε κάποιο ελαφρύ ή βαρύ, ανάλογα με την περίπτωση, αντιθρομβωτικό.
Ο λόγος είναι πως όσο πιο πυκνό το αίμα, τόσο πιο εύκολη η δημιουργία θρόμβων- εμβόλων που βουλώνουν αγγεία κ προκαλούν εγκεφαλικά.
5) Προσπαθούμε, όσο γίνεται, να μην είμαστε αγχώδεις στην καθημερινότητά μας, να μην είμαστε θλιμμένοι κ να γυμναζόμαστε, κρατώντας το βάρος μας σε χαμηλά επίπεδα.
Είναι γνωστό από χρόνια πως η καθιστική ζωή, το κάπνισμα, ο διαβήτης κ το άγχος είναι εχθροί της καρδιάς κ γενικά του αγγειακού συστήματος μας.
Η αποκατάσταση μετά από εγκεφαλικό επεισόδιο δεν είναι ούτε σίγουρη, αλλά ούτε κ εύκολη.
Εξαρτάται από την έκταση, αλλά κ τη θέση του κατεστραμμένου εγκεφαλικού ιστού.
Κάποιοι ασθενείς θα καταλήξουν, αργά ή γρήγορα, συνέπεια έκπτωσης των βασικών συστημάτων, πχ νεφρική ανεπάρκεια, παράλυση μυών του θώρακα, άρα δυσκολία στην αναπνοή, εισρόφηση κλπ...
Τα αρχικά συμπτώματα του εγκεφαλικού, 10-15' πριν εκδηλωθούν, είναι η ανεξάρτητη διάρροια.
Ακούγεται αστείο, αλλά στην πλειονότητα των περιπτώσεων αυτο είναι κ πρέπει να το ξέρουμε, γιατί μετά από αυτό ο άνθρωπος που θα είναι δίπλα μας θα σωριαστεί μπροστά μας κ δεν θα μπορεί ούτε να μιλήσει, αλλά ούτε κ θα έχει συνείδηση.
Εκείνη τη στιγμή λοιπόν, καλό θα είναι να αρχίσει εγκαίρως αντιθρομβωτικη αγωγή, μήπως γλιτώσουν ότι μπορούν.
Σημαντικό είναι πως το ισχαιμικό εγκεφαλικό δεν φαίνεται αμέσως στην αξονική, αλλά τουλάχιστον 6 ώρες αργότερα.
Εκτός αν είναι αιμορραγικό, που φαίνεται αμέσως.
Στην mri φαίνεται 24 ώρες μετά την εκδήλωσή του κ τότε μόνο εκτιμάται πλήρως το μέγεθος της βλάβης.
Κλείνοντας, να υπενθυμίσω πως τα κέντρα αποκατάστασης είναι πανάκριβα κ αμφιβόλου αποτελεσματικότητας, εκτός ίσως από ένα, στην Αττική.
Δεν έχω όμως προσωπική εμπειρία.
Ο πατέρας μου τελικά δεν πρόλαβε να πάει σε κανένα τέτοια κέντρο κ έφυγε μετά από νοσηλεία δύο μηνών.
