batista wrote:
Φαντάζομαι ότι συμφωνείς, πέρα από το πολύ σωστό παράδειγμα που ανάφερες (για τα δημόσια πρόσωπα) και με την ανάγκη να υπάρχουν τα κατάλληλα εργαλεία προκειμένου να μπορεί να εντοπιστεί ο οποιοσδήποτε ελεύθερος επαγγελματίας έχει εισόδημα π.χ. 50.000 € και δηλώνει στην εφορία 2.500 €, τσεπώνοντας ταυτόχρονα και τον ΦΠΑ, παίρνοντας και επίδομα αλληλεγγύης.
Αν συμφωνείς, τότε δεν θα κολλήσουμε στην λέξη "περιουσιολόγιο" καθώς και οι δύο (και όλα τα λοιπά "υποζύγια") ζητάμε το ίδιο πράγμα, το οποίο σίγουρα δεν έχει να κάνει ούτε με δήμευση νομίμων και φορολογημένων περιουσιών, ούτε με έκτακτα χαράτσια επί επίσης νομίμων και φορολογημένων περιουσιών, προκειμένου να καλυφθεί η ανικανότητα του φοροεισπρακτικού μηχανισμού.
Αν λοιπόν όλα τα παραπάνω μπορούν να πραγματοποιηθούν με ένα εργαλείο που θα ονομάζεται "συνταγή για νόστιμη φάβα", ας μην γίνει "περιουσιολόγιο" και ας γίνει αυτό, αλλά ας γίνει γιατί βαρεθήκαμε να πληρώνουμε τα βερεσέδια (με όλες τις μορφές) τόσο κάποιων πολιτικών, όσο και πολλών συμπολιτών μας, οι οποίοι αναγνωρίζουν και απαιτούν μόνο δικαιώματα (τα οποία αν τους τα θίξεις παίρνουν την καραμπίνα), αλλά όχι τις (πως να το κάνουμε;;;; ) κοινές υποχρεώσεις.
Οι αρχές, σε συνεργασθα νε τις τράπεζες, έχουν εικόνα για όλους μας..
Για τις καταθέσεις μας, εννοώ..
Και, καλά, οι Ελευθ επαγγ, είναι κάπως δυσκολο να ελεχθούν..
Με τους ιδιωτικούς;
Ποιά η δυσκολία;
Αφού, ακόμη κ στην φορολογική δήλωση, είναι προσυμπληρωμένα τα εισοδήματά μου, το αμάξι μου, το σπίτι μου...
Τι άλλο θέλουν να τους αποκαλύψω;
Αν έχω σπάνια πούρα;
Δεν καπνίζω..
Αν έχω ακριβούς πίνακες;
Μου ζωγραφίζει τζάμπα μια φίλη της γυναίκας μου..
Αν πάρουν αξία οι πίνακες αυτοί σε 50 χρόνια;;
Δεν ξέρω...
Μήπως θέλουν να τους πω αν έχω κρυμμένα μετρητά, λίρες, κοσμήματα κ ρολόγια;
Τι τα θέλουν;;;
Επειδή για τον τρόπο, μπορούμε να ανταλλάσσουμε απόψεις επι ένα χρόνο, χωρίς να καταλήγουμε σε συμπέρασμα, όπως θα είδες, στο προηγούμενο post μου έθεσα τον στόχο. Άρα ο επόμενος νομοθέτης ας βρει τον τρόπο να τον υλοποιήσει και γι αυτό θα τον κρίνουμε όπως και όλους τους προηγούμενους. Όλα τα υπόλοιπα, που μπορεί να θέσουμε όλοι μας, θα αποτελούν περιπτωσιολογία που δεν καταλήγει πουθενά ή μάλλον καταλήγει σε πλήρη αδράνεια-σάπισμα όπως συμβαίνει με όλα τα σοβαρά θέματα στην Ελλάδα, γεγονός που εξηγεί πολύ εύκολα γιατί φτάσαμε εδώ που φτάσαμε ... in the first place.