Νομίζω οτι έχουμε ξεφύγει λίγο απο το θέμα.
Καλό θα ήταν ο Tsig αν το χώριζε κ το τιτλοποιούσε "Ο πατριωτισμός των Ελλήνων"...
Κ να μεταφερθούν εκεί τα σχετικά μηνύματα.
Η άποψή μου είναι πως κανείς δεν αγοράζει ΟΕΔ επειδή κατέχεται απο πατριωτικό αίσθημα..
Μάλλον, απο κερδοσκοπικό αίσθημα,....
αφού έδινε τόκο 5%...
Αλλιώς, ας κανει μια δωρεά σε σχολείο, νοσοκομείο, γηροκομείο, ορφανοτροφείο, στη Φλόγα, στην Πυροσβεστική κλπ...
Εγώ, δεν το έχω κάνει, το ομολογώ..
Λεφτά στο εξωτερικό, θα ήθελα να έχω, αλλα δεν τα κατάφερα να βγαλω..
Δεν έχω όμως πρόβλημα με αυτούς που έχουν..
Όσο για τον πατριωτισμό, πιστεύω πως αρκεί να είμαστε συνεπείς με τα φορολογικά μας, να μην καταστρέφουμε δημόσια περιουσία, να μην καίμε τα δάση, να μην χτίζουμε παράνομα, να μην βρωμίζουμε γον τόπο μας κλπ, κλπ....
Όσο για τα όπλα, ειλικρινά μου φαίνεται περίεργο αν ο στρατός μοιραζει όπλα εδώ κ εκεί..
Όταν υπηρετούσα σε πλοίο, κάτσαμε 2 μέρες όλο το πλήρωμα εντός, επειδή ο ηλίθιος ο υπόλογος ΤΠΒ, ανακοίνωσε πως είχε χάσει 3 σφαίρες απο την αποθήκη..
Επι 2 μέρες ψάχναμε να τις βρούμε...
Οπότε...πως θα δώσουν έτσι εύκολα ένα G3;
Όσο για κρεμάλες κ σκοτωμούς που λένε κάποιοι φίλοι στο forum, θα σας πω μια σύντομη ιστορία.
Ο συνονόματος παππούς μου, γεννήθηκε το 1900 κ στάλθηκε στη Σμύρνη, με το στράτευμα που προχωρούσε προς την Άγκυρα..
Στην πορεία, οι Έλληνες έδιναν μαχες, έκαιγαν χωριά, σκότωναν αμάχους, βίαζαν, έκαιγαν ζωντανά τα γυναικόπαιδα κ άλλα τέτοια..
Τα ίδια κ στην οπισθοχώρηση..
Κ οι Τούρκοι, τα ίδια έκαναν, οι δικοί μας εκαναν αντίποινα κλπ...
Είχαν γίνει άγρια θηρία κ η ανθρώπινη ζωή είχε την αξία μυρμηγκιού...
Μια μέρα, δέχτηκαν επίθεση απο καμιά εκατοστή Τσέτες καβαλάρηδες.
Ακολούθησε μάχη κ σκοτώθηκαν αρκετοί, εκατέρωθεν.
Ο παππούς μου έφαγε ξυστά μια σφαίρα στο χέρι, αλλα ο διπλανός, του, που ήταν κ πατριώτης του, την είχε φάει στο λαιμό κ ήταν νεκρός..
Ο παππούς, άρχισε να κλαίει, τα νεύρα του έσπασαν κ άρχισε να τρέχει χωρίς να ξέρει προς τα που..
Μπροστά του είδε έναν ανήλικο τσέτη που μολις τον είχαν πιασει αιχμάλωτο κ τον ανέκριναν..
Ο παππούς, χωρίς να το σκεφθεί στιγμή, έπιασε το όπλο απο την κάννη, το έκανε ρόπαλο κ άρχισε να χτυπά τον αιχμάλωτο στο κεφάλι, μέχρι που έγινε κομματάκια...
Ακόμη κ τότε, τον χτυπούσε στο σώμα, μέχρι που τον συγκράτησαν οι υπολοιποι..
Τον παππού δεν τον γνώρισα, αφού πεθανε λίγο πριν γεννηθώ.
Αυτά, τα αφηγήθηκε στον πατέρα μου..
Το περιστατικό αυτό, το θυμόταν πολύ συχνά κ δακρυζε κ ακόμα κ στα τελευταία του, όταν ήταν στο κρεββάτι με βαρύ εγκεφαλικό, ψέλλιζε να τον συγχωρήσει ο Θεός για αυτό που είχε κάνει τότε...
Μακριά απο όπλα, απο σκοτωμούς, απο τσαμπουκάδες κ απο πολιτικούς..(δικό μου αυτό..)