XxSMIL3xX wrote:
εχουμε ΚΑΚΟ δημοσιο που κατασπαλα αρα κατ εσε κοβουμε το δημοσιο...
υπαρχουν οι διορθωσεις,οι φυλακες... η αξιολογιση....υπαρχουν φαρμακα...δεν το κοβουμε το κεφαλι μας αμα ποναει λοιπον!!
Μάλιστα, κατάλαβα.
Εγώ το βλέπω αλλιώς:
Έχουμε μια χώρα με 160δις ΑΕΠ, και ένα δημόσιο που απαιτεί (για να διατηρηθεί εν ζωή) τα 80 απ' αυτά, δηλαδή το 50%.
Τίποτα δεν μπορεί να βελτιώσει την αποδοτικότητα-ανταγωνιστικότητα της χώρας, αν αυτή η αναλογία δεν αλλάξει. Γιατί το δημόσιο, δεν παράγει. Μόνο καταναλώνει.
Να σου πω και κάτι συγκεκριμένα νούμερα που έμαθα πρόσφατα:
Ιδιωτικός τομέας.
Από 1/1/2013.
Μικτός μισθός εργαζόμενου: 5.300
Ετήσιο κόστος εργοδότη: 95.386 (6.813,28 x 14)
Καθαρά στην τσέπη του εργαζόμενου: 39.942 (2.831,60 x 14)
Σημείωσε ότι μέχρι 31/12/2012 τα αντίστοιχα νούμερα ήταν:
Μικτός μισθός εργαζόμενου: 5.300
Ετήσιο κόστος εργοδότη: 84.623 (6.044,51 x 14)
Καθαρά στην τσέπη του εργαζόμενου: 47.348 (3.382 x 14)
Έχουμε δηλαδή μια χώρα που (μας λένε ότι) πρέπει να βελτιώσει την ανταγωνιστικότητα της (άρα να μειώσει μισθούς), και ταυτόχρονα έχουμε ένα δημόσιο που αλλάζει τους νόμους (την 1/1/2013 έγινε αυτό) για να:
-Μειώσει κατά 7.406 αυτό που μπαίνει στην τσέπη του εργαζόμενου,
-Αυξήσει κατά 10.763 το κόστος εργασίας (όπως ίσως ξέρεις, ο εργοδότης που παράγει και πουλάει το προϊόν υφίσταται την επίπτωση του εργασιακού κόστους - άρα αυτό επιρεάζει την ανταγωνιστικότητα του).
Αυτή η πρόσφατη και απολύτως αληθής μεταβολή,
τι έχει σαν αίτιο?
(Αν αμφιβάλλεις για τα νούμερα ρώτα κάποιον σε "τμημα προσωπικού" ή φοροτεχνικό, να στα επιβεβαιώσει. Δεν σου δίνω ανοησίες. Κι έχω κι άλλα συγκεκριμμένα παραδείγματα).
Εγώ λέω ότι
έχει σαν αίτιο την Λερναία Ύδρα του δημοσίου, η οποία αναζητά πόρους για να επιβιώσει αλώβητη από όλα όσα υφίσταται η υπόλοιπη χώρα και η οικονομία της, αδιαφορώντας για ανταγωνιστικότητες, ανεργίες, υφέσεις, και όλα τα υπόλοιπα κακά που μας έχουν βρει, και ΤΟΥΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥΣ που εγγυμονεί η συνέχιση αυτής της τακτικής.
Όταν λοιπόν ο αντίπαλος που πρέπει να κατανικηθεί είναι τύπου "Λερναίας Ύδρας", ένας είναι ο τρόπος αντιμετώπισης:
Κόψιμο των κεφαλιών της και κάψιμο της πληγής που απομένει με φλόγιστρο και πυρωμένους δαυλούς, για να μην φυτρώσει άλλο κεφάλι.
Δεν είναι δικό μας το κεφάλι που κόβουμε, όπως το θέτεις. Είναι του τέρατος.
Και κάτσε εσύ μετά και λέγε μου για διορθώσεις, αξιολογήσεις, εκσυγχρονισμούς, και άλλες τέτοιου τύπου θεραπείες.