Τις αρχαίες εποχές υπήραν και τότε φόροι επί των εισοδημάτων, μάλιστα από τότε έχει βγει ο όρος "η δεκάτη".
Για όσους δεν τον ξέρουν, ήταν ο "φόρος" που πλήρωναν όλοι στον ηγεμόνα, και ο οποίος ήταν το 10% επί του πλούτου που παρήγαγαν, εξ ου και η λέξη.
Σε αρκετές περιπτώσεις τα φορολογούμενα υποκείμενα κάνανε εξεγέρσεις κατά του καθεστώτος (όποτε τους έπαιρνε) γιατί θεωρούσαν τη "δεκάτη" (το 10% δηλαδή) υπερβολική αφαίμαξη πλούτου από το βιός τους για να το δίνουν αγόγγυστα σε κάποιο νταβατζή.
Έχω γράψει αλλού πόση είναι η σημερινή "δεκάτη" στη χώρα μας, κι αν δε το έχετε διαβάσει να το ξαναβάλω (την ανάλυση).
Σε μια απλή περίπτωση συναλλαγής, η σημερινή "δεκάτη" είναι 64%.
Εξέγερση σήμερα δε γίνεται, η τελευταία νομίζω έγινε το 1916 στην Τσαρική Ρωσία γιατί δεν ανέχτηκαν το νταβατζηλίκι των τσάρων.
Από μια άποψη και η εξέγερση του 1821 ήταν κι αυτή τέτοιας μορφής. Οι προ-προ-προ-προπαππούδες μας δεν ανεχόντουσαν άλλο το νταβατζηλίκι του σουλτάνου (και των διορισμένων διοικητικών εκπροσώπων του: Πασάδες κλπ) και αποφάσισαν να τους "αποτινάξουν".
(Το αν το πέτυχαν είναι μια άλλη συζήτηση, γιατί υπάρχει και η άποψη ότι απλώς αλλάχτηκαν τα πρόσωπα).
Όμως ΤΕΤΟΙΑΣ ΜΟΡΦΗΣ αφαίμαξη δεν γίνεται αποδεκτή. Μιλάμε για απίστευτα μεγέθη, και όλο και περισσότερος κόσμος αντιλαμβάνεται ότι κάτι δεν πάει καλά στο βασίλειο της Δανιμαρκίας (του Νότου εννοώ).
Επειδή ότι έγινε πριν 190 χρόνια με καριοφύλια και χατζάρια δε μπορεί να γίνει σήμερα (οι νταβατζήδες είναι καλύτερα εξοπλισμένοι απ' τον όχλο, έχουν χημικά, κρότου-λάμψης, αύρες, δακρυγόνα, και στην ανάγκη και τανκς), ο τρόπος αντίδρασης αλλάζει. "Πόσο θέλεις? 64%? Καλά. Όπου μπορώ θα σε κλέβω".
Αυτή είναι η αντίδραση. Και πλέον είναι εύκολο, τουλάχιστον πιο εύκολο από ότι ήταν επί τουρκοκρατίας να κρύβεις τη δεκάτη. Τότε ο πλούτος ήταν σοδιά, ζώα, τυριά, ξυλεία, σταφίδα, θημωνιές, τέτοια. Δεν κρύβονται εύκολα αυτά. Ερχόταν ο κοτζαμπάσης και τα βλεπε. Τι να κρύψεις? Να κρύψεις μια κατσίκα από τις 200? Ας την έκρυβες. 150 όμως δε μπορούσες να τις κρύψεις.
Όπως δηλαδή από τη μια έχει δυσκολέψει για το φορολογικό υποκείμενο η επανάσταση (λόγω δακρυγόνων, όπλων κλπ), έχει δυσκολέψει απ' την άλλη και για τους άρχοντες η αναζήτηση και εξεύρεση του πλούτου για να τον φορολογήσουν.
Οι μέθοδοι απόκρυψης του είναι πολύ πιο εύκολοι από ότι ήταν πριν από 200 ή 500 χρόνια.
Ένας απ' αυτούς είναι να τον πας στη Βουλγαρία (δε συμφωνώ, αλλά είναι μέθοδος).
Υπάρχουν κι άλλοι, ΠΟΛΛΟΙ θα έλεγα.
Αν τώρα ο Kostas θεωρεί όλη αυτή την εξήγηση ως "γλύτωμα" του εξωφρενικού χαρατσίου που επιβάλλεται στον (όποιας μορφής) πλούτο υπάρχει ή παράγεται, είναι ελεύθερος να το θεωρεί.
Αλλά και τα φορολογικά υποκείμενα είναι ελεύθερα να κινούνται όπως νομίζουν ότι τα παίρνει. Χωρίς εξέγερση.
Εν τάξει Kostas?