batista έγραψε: batista (και οι λοιποί),
Και ΚΥΡΙΩΣ οι νέοι, που τώρα ξεκινάνε την "καριέρα" τους;

Υπήρξα πάντοτε (σε όλα μου τα εργασιακά χρόνια) ιδιωτικός υπάλληλος.
Η βιολογική μας πορεία είναι προκαθορισμένη: Κανείς δεν ξεφεύγει απ' αυτήν: Θα έρθει κάποια στιγμή που δεν θα θέλεις (ή δεν θα μπορείς) πια να παράγεις, για να ζεις απ' αυτό που παράγεις.
Η πλειψηφία λέει (ή μάλλον ελεγε):
-"Θα βγώ στη σύνταξη, και θα περάσω τα υπόλοιπα χρόνια μου μ' αυτήν. Το δικαιούμαι, τα πληρώνω τώρα, επενδύοντας για τότε".

Όποιος το λέει αυτό, πλανάται πλάνην οικτράν.
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ πια αυτό το σχήμα.
Και δεν θα (ξανα)υπάρξει, για πολλά-πολλά χρόνια.

Όποιος θέλει λοιπόν να περάσει τα τελευταία χρόνια της ζωής του με την άνεση που έχει συνηθίσει, ΜΗ ΕΞΑΡΤΩΜΕΝΟΣ από τα 300 ευρώ που θα φτάσουν να του δίνουν σύνταξη πρέπει να κάνει έναν πολύ απλό υπολογισμό (πριν σταματήσει να δουλεύει):
-Πόσα χρόνια θα ζήσω ακόμα? (Χ).
-Πόσα λεφτά χρειάζομαι το χρόνο για να ζήσω? (Λ).
-Πόσα λεφτά θα χρειαστώ για να ζήσω μέχρι να πεθάνω? Η απάντηση είναι: "Χρειάζομαι Χ επί Λ λεφτά". Έστω Χ x Λ = Ζ.
-Πόσα λεφτά έχω στην άκρη?" Απάντηση: Α.

Αν Α > Ζ, σταματάς, άνετα.
Αν Ζ = Α, μπορείς να σταματήσεις, οριακά.
Αν Ζ > Α, μην σταματήσεις να δουλεύεις.

Αν πεθάνεις νωρίτερα, θα αφήσεις και κάτι στους απογόνους.

Αν πρέπει να συνεχίσεις (για κάμποσο ακόμα), μειουμένου του Ζ (διότι μειώνεται το Χ καθώς περνάνε τα χρόνια) και αυξανομένου του Α (γιατί δουλεύοντας κάτι θα μαζεύεις), όταν τα δυο (Ζ και Α) εξισωθούν, σταμάτα.

Δεν υπάρχει άλλος τρόπος.
Τα υπόλοιπα (οι πίνακες, τα επικουρικά, τα συντάξιμα, η θεμελίωση, η κατοχύρωση, ο Μητρόπουλος, ο Ρωμανιάς, ο Βρούτσης, το ΙΚΑ, ο ΟΑΕΕ κλπ) είναι για αφελείς.

Τώρα:
Αν ο Τσίπρας (ή ο όποιος Τσίπρας) τα καταφέρει, και η σύνταξη δεν είναι 300, αλλά 600, κέρδος θα είναι. Θα πίνεις περισσότερη μπύρα. (Αν το ζάχαρο στο επιτρέπει).

Ξεκίνα όμως με την προοπτική ότι θα είναι 300, γιατί αλλιώς μάλλον θα βρεθείς προ αδιεξόδου.

soto51 έγραψε:
Εξαιρετικη αναλυση soto 51 !

Με μια υποσημειωση : Υπαρχει και το ενδεχομενο να παιρνεις τα 600 ευρω συνταξη και να εξακολουθεις συναμα να δουλευεις. Ειδικα τωρα που οι τοκοι επι του Α που διαθετουμε τεινουν στο μηδεν...

Μια μηνιαια ραντα 600 ευρω για Χ χρονια, δεν ειναι και ευκαταφρονητη.

soto51 έγραψε:
Όπως θα διάβασες δεν κάθισα να ασχοληθώ με τον πίνακα, τον συγκεκριμένο ή οποιονδήποτε άλλο. Αυτό που θέλησα να τονίσω, προσωπικά, είναι το αντικειμενικό πρόβλημα εξεύρεσης εργασίας για πολλούς ιδιωτικούς υπάλληλους που απολύονται σε μεγάλη σχετικά ηλικία σε αντιδιαστολή με τους αντίστοιχους Δ.Υ. οι οποίοι απολαμβάνουν την μονιμότητα, άρα η αύξηση του ορίου τους πλήττει σε πολύ μικρότερο βαθμό (ιδίως αυτούς που τα ξύνουν, δηλαδή την πλειοψηφία).

Με την λοιπή συλλογιστική που θέτεις δεν διαφωνώ. Όντας, επίσης, της (γενικής) άποψης ότι ο άξιος δεν χάνεται, συμφωνώ ότι κάποιος αυτής της κατηγορίας μπορεί (παρά τις αντικειμενικές δυσκολίες της αγοράς εργασίας) να λειτουργεί με τον τρόπο που αναφέρεις και να γράφει (στο μέτρο του δυνατού) στα π@π@... του τους πίνακες και τα λοιπά.

batista έγραψε:

Αυτο ειναι το κεντρικο νοημα και το δεχομαι βαζοντας το σε quote.

maria (mb361) έγραψε: Ευχαριστώ.
Ξέρεις κάτι?
Το "σταματάω να δουλεύω" δεν είναι τυπικός προσδιορισμός. Είναι ουσιαστικός.
Το σε τι κατάσταση βρίσκεσαι τυπικά (αν έχεις "πάρει σύνταξη", αν κάποιος σε έχει περασμένο στις καταστάσεις του ΙΚΑ για να συμπληρώσεις ακόμα μερικά ένσημα, αν είσαι άνεργος, αν δουλεύεις κάπου μαύρος και δε φαίνεσαι πουθενά κλπ κλπ) δεν έχει σχέσημε την πραγματική σου (και εσωτερική σου ψυχολογική) κατάσταση.

Εγώ μίλησα για την ουσία. Όχι για τον τύπο.
Για να στο κάνω πιο λιανά:
Έστω ότι είμαι 55 ετών.
Προσδόκιμο ζωής = στα 92.
Υπόλοιπο ζωής = 92-55 = 37 χρόνια.
Πόσα χρειάζομαι το χρόνο για να ζήσω? Έστω 40.000
40.000 x 37 = 1.480.000
Έχω 1.200.000, 1.300.000 στην άκρη?
Ναι => σταματάω να δουλεύω.
Όχι => συνεχίζω ακόμα.

Βεβαίως, αν βρω κάτι που μ' αρέσει, που το χαίρομαι, που δεν μου δημιουργεί πρόβλημα, θα ασχοληθώ. Και θα ικανοποιούμαι, και κάτι θα βγάζω, και θα συνεισφέρω στο ΑΕΠ.
Με αυτά δεδομένα, το αν θα μου δίνουν 300 ή 600, στ' @@ μου.

Έχω φίλο: 75.
"Συνταξιούχος" του ΟΑΕΕ εδώ και 8-9 χρόνια. Η εταιρεία (δικό του δημιούργημα) επανδρώνεται πια με δεκάδες παιδιά, εγγόνια, ανήψια, γαμπρούς, κλπ, και πάει καλά (ακόμα και τώρα). Ο ίδιος ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να κάτσει σπίτι του και πάει καθημερινά (και Κυριακές) από τις 07:00 μέχρι τις 17:00, και ΔΟΥΛΕΥΕΙ εκεί μέσα. Να φανταστείς ότι έχει ένα λογαρισαμό στην ΕΤΕ που είχε μαζευτεί καμιά εκατοπενηντάρα μέχρι τώρα (προ CC) που ήταν ΜΟΝΟ ο λογαριασμός που μπαίνει η σύνταξη του, αλλά αμελούσε να πάει να πάρει λεφτά.
Το συζητάγαμε, και του έλεγα "Βρε, πήγαινε να τα πάρεις, θα στα φάνε!", μπα, στ' @@ του αυτός - βαριόταν - ούτε κάρτα ανάληψης δεν είχε βγάλει.
Αυτός ο άνθρωπος, έχει σημασία αν παίρνει σύνταξη ή όχι? Και πόση παίρνει?
Κι όμως, έχει πάνω από 43 χρόνια ένσημα (δούλευε από μικρό παιδί).

Να φανταστείς ότι το... Ασφαλιστικό μας σύστημα τον υποχρέωσε (πριν του εγκρίνει τη σύνταξη) να παραιτηθεί από το ΔΣ της εταιρείας του (την έχουν κάνει ΑΕ), γιατί αν ήταν στο ΔΣ θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι δουλεύει!

Soto 51,

H επομμενη ερωτηση (κοινωνικα ενδιαφερουσα) :

Eσυ ως οικονομικα σκεπτομενος προσδιορισες οτι χρειαζεσαι 40.000 x 37 = 1.480.000 ευρω για 37 χρονια προσδοκιμο ζωης.

Το Ταμειο σου (εαν και εφοσον ηταν σωστο) δεν θα επρεπε να κανει το ιδιο και να προδιορισει τις εισφορες σου, ετσι ωστε να μπορεις να ζησεις ανετα για τα 37 χρονια προσδοκιμο ζωης ?

Οι ασφαλιστικές εισφορές που πληρώνουμε εμείς οι ιδιωτικοί υπάλληλοι πάνε κατευθείαν στο λογαριασμό ενός παππού ή μιας γιαγιάς συνταξιούχου.

Όταν έρθει η ώρα για τη δική μας σύνταξη θα πρέπει να βρεθεί εξίσου κάποιος εργαζόμενος, ώστε να μας πληρώνει αυτός τη σύνταξη.
Δηλ, το σύστημα δεν είναι ανταποδοτικό.
Οι εισφορές μας, οι φόροι μας, τροφοδοτούν τις στρατιές των ΔΥ, των δήμων, το διαλυμένο ΕΣΥ, τις προβληματικές ΔΕΚΟ κ.ο.κ...

Απο την πλευρά μας, τι κάνουμε;

Αν έχουμε τη δυνατότητα να αποθηκεύσουμε τοσα λεφτά ως τα γεράματά μας, έχει καλώς..
Αλλιώς, δουλεύουμε ώσπου να πεθάνουμε...

Καλή σκέψη θα ήταν αν συνδυαζόταν η δημόσια ασφάλιση, πχ ΙΚΑ, με μια ιδιωτική..

Παράδειγμα, αντί για 700€ μηνιαίως που δίνω εγώ κ ο εργοδότης μου για ΙΚΑ(βαρέα), να έδινα πχ 400€ κ τα υπόλοιπα σε ιδιωτική ασφάλεια..

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ (kampos) έγραψε:
Παναγιωτη πολυχρονος !

Η ιδιωτικη ασφαλιση στην Ελλαδα γνωριζεις οτι ειναι για τα πσνηγυρια...Οποτε ξεχνα το.Θα σου δωσουν ψιχουλα.

maria (mb361) έγραψε:
Ευχαριστώ πολύ..
Κ σε σένα χρόνια πολλά, καθώς κ σε όλους που γιορτάζουν..

Έτσι που έγινε το ασφαλιστικό, δεν βλέπω άλλη λύση ,πλην την εμπλοκή στο παιχνίδι των ιδιωτικών ασφαλιστικών..

Δηλ, να γίνει το εξής...

Πόσα παίρνει πχ μια γραμματέας;
Μικτά;

Ας πούμε 1200€...

Η ίδια πληρώνει ΙΚΑ 100€ το μήνα κ ο εργοδότης της άλλα τόσα..
Σύνολο 200€ ΙΚΑ...

Που πάνε τα λεφτά αυτά;
Κανείς δεν ξέρει, ακριβώς..

Αν λοιπόν, δεν πλήρωνε στο ΙΚΑ 200€ , άλλα 100€ συν 100€ σε μια ιδιωτική ασφαλιστική...

Δεν θα έπαιρνε κ απο εκεί μια μικρή σύνταξη;

Δεν θα είχε πρόσβαση σε ιδιωτικά θεραπευτήρια, ώστε να αποσυμφορηθούν τα δημόσια;
Δεν θα αύξαναν οι θέσεις εργασίας στις ιδιωτικές ασφαλιστικές, στα ιδιωτικά θεραπευτήρια κ αντίστοιχα δεν θα μειώνονταν οι δημόσιοι υπάλληλοι που εργάζονται στο ΙΚΑ;

Το ΙΚΑ, δεν θα είχε υποχρέωση να δίνει μικρότερα ποσά σε συντάξεις, αφού θα συνεισφέρουν κ οι ιδιωτικές;