batista wrote:
Αγαπητέ Soto,
1) Δεν προσωποποιώ τίποτα. Άλλωστε οι απόψεις μας κατατίθενται σε περιβάλλον ανωνυμίας, οπότε αυτό που σε ενοχλεί δεν έχει καν ουσιαστικό περιεχόμενο και επίσης, προφανώς οι απόψεις που καταγράφεις είναι προσωπικές σου απόψεις και όχι κάποιου τρίτου. Θυμίσου, επίσης, τι απάντησες σε κάποιον που αρνήθηκε πρόσφατα να σου απαντήσει στην ερώτηση του "τι ψήφισες", η οποία ήταν πολύ ποιο προσωπική από αυτά που αναφέρω εγώ. Όχι δύο μέτρα και δύο σταθμά...
2) Δεν δραματοποιώ τίποτα. Όταν λειτουργούμε με την λογική ότι "εφαρμόζω όποιους κανόνες εγώ επιθυμώ", μπορεί ο οποιοσδήποτε (ανάλογα με το μυαλό που κουβαλάει, όπως διευκρίνισα αλλά το αγνόησες) να εφαρμόσει αυτή την λογική και σε όποιο πεδίο γουστάρει όσο ακραία και να είναι αυτή η εφαρμογή. Άλλωστε και η φοροδιαφυγή (οι παρόντες εξαιρούνται της κατηγορίας) είναι μια (έμμεσα έστω) βάναυση επίθεση στα συμφέροντα του διπλανού που ... πληρώνει προκειμένου να υπάρχει έστω αυτό το δυσλειτουργικό πράγμα που ονομάζεται ελληνικό κράτος.
3) Σε αυτό που αναφέρεις για την δυνατότητα φοροδιαφυγής και ύπαρξης οφέλους του συναλλασσόμενου "φακελωμένου υπαλλήλου" αγοραστή μέσω μη έκδοσης απόδειξης.
Άνθρακες ο θυσαυρός φίλε Σώτο για τον "φακελωμένο υπάλληλο". Μόνο η ψευδαίσθηση της ωφέλειας του μένει καθώς ανόμα και αν κερδίζει κάποια ψίχουλα (γιατί για τέτοια μιλάμε) η ζημιά στα δημόσια έσοδα επιστρέφει, στο πολλαπλάσιο, πίσω στον σε αυτόν με την μορφή εξτρά άμεσης (συνήθως) φορολογικής επιβάρυνσης επειδή «δεν επιτεύχθηκε ο στόχος» την ίδια στιγμή που ο ΕΕ που συμμετείχε στην εν λόγω συναλλαγή όχι μόνο γλιτώνει την απόδοση ΦΠΑ (μεγάλο μέρος του οποίου, τις περισσότερες φορές, τον βάζει στην τσέπη) αλλά αποκρύπτει και εισόδημα που θα έπρεπε να φορολογηθεί με αποτέλεσμα την ίδια στιγμή να βγαίνει πάντα αφορολόγητος. Ελπίζω με αυτά να κατάλαβες το απρόσφορο της απόπειρας του «φακελωμένου υπαλλήλου» να φοροδιαφύγει με τον τρόπο που ανέφερες και το ποιος είναι πάντα ο κερδισμένος της «έξυπνης» αυτής κίνησης.
4) Δεν έκανα καμία επίκληση στην "δημοκρατία". Σου ανέφερα απλά το γεγονός ότι αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο εκλέγονται αυτοί που αποφασίζουν τους εκάστοτε κανόνες. Ανέφερα επίσης και την θεωρητική εναλλακτική (του "πεφωτισμένου" μονάρχη) η οποία φυσικά δεν πρόκειται ποτέ να υπάρξει. Έχεις κάποια άλλη περίπτωση στο μυαλό σου ή αυτό που προτείνεις ως μόνη στάση ζωής είναι η μόνιμη "αντίσταση των κλεφτών και των αρματολών απέναντι στην Τουρκοκρατία"; Που καταλήγει αυτό; Στο να διαφυλάττουν κάποιοι τα ατομικά συμφέροντά τους και τα υπόλοιπα...στάχτη και μπούρμπερη...who cares???
5) Μακάρι φίλε Σώτο, το πρόβλημα των ελληνικών διακυβερνήσεων να ήταν οι βουλευτές στόκοι (και λοιπές ειδικότητες) που μπαίνουν στην Βουλή. Το πραγματικό πρόβλημα είναι οι πολιτικοί που ψηφίζονται μαζικά προκειμένου να εξυπηρετήσουν (πέρα από τα δικά τους συμφέροντα) και τα άνομα ατομικά ή ομαδικά συμφέροντα της πελατείας που τους στέλνει εκεί με προφανή στόχο την επανατοποθέτηση τους στις ίδιες θέσεις. Γιατί "μαζί τα τρώνε", ο καθένας στο ... μπόι του...
6) Η ξαφνική επιθυμία τους για αύξηση των ποσών που διαχειρίζονται προέκυψε, επαναλαμβάνω, τα τελευταία 4-5 χρόνια που χρεοκοπήσαμε γιατί έτσι καλά που τα κάναμε δεν θέλει κανείς να μας δανείσει. Για τα προηγούμενα χρόνια της "ευμάρειας" και της χαμηλής φορολόγησης (που τα ζητούμενα φορολογικά έσοδα ήταν πολύ λιγότερα και τα πλήρωναν πάλι οι ίδιοι), ποιά είναι η δικαιολογία; Απάντηση θα πάρω ποτέ σε αυτό; Προφανέστατα, όμως, και αυτό το δικό σου, αυτή τη φορά, κόλλημα (για να σου το αντιστρέψω) είναι ιδεολογικό και δεν έχει να κάνει με τις εκάστοτε συνθήκες. Είναι η λογική της, εφ’ όρου ζωής, λειτουργίας του πολίτη ως ... αρματολού εναντίον των Τούρκων κατακτητών. Εσύ, λοπόν, ωραιοποίησέ το, αποενοχοποίησέ το, πέστο αυτοάμυνα και problem solved. Προσωπικά δεν μπορώ να βλέπω το μέλλον με αυτή την βολική και μόνιμα μαύρη προοπτική, ούτε μπορώ να ενστερνιστώ, όσο και να βασανίζομαι, την λογική μόνο της "πάρτης μου" επειδή "η κοινωνία είναι άτιμη", ούτε να μεταφέρω στα παιδιά μου την λογική της ζούγκλας (ΑΚΑ φάτους πριν σε φάνε) ως μονόδρομο.
Αγαπητέ Batista,
Θα είμαι σύντομος. Έχω κουραστεί. Δεν θέλεις να καταλάβεις, δεν πειράζει.
1) «Προσωποποιείς» όχι με την έννοια της ταυτοποίησης, αλλά με την έννοια της αιτιολογίας λόγω των ιδιοτήτων. Δηλαδή επιχειρηματολογείς στηριζόμενος σε κάποια ιδιότητα (δική σου), και υποθέτοντας την δική μου. Εγώ δεν είπα ποτέ αν είμαι ΙΥ, ΔΥ, ΕΕ, άνεργος, συνταξιούχος, ναυτικός, μαθητής, φοιτητής, πουτάνα, καπετάνιος, βουλευτής, ή πρέσβυς. Είπα αυτά που θεωρώ σωστά να λέγονται ΑΣΧΕΤΑ με το τι είμαι. Εσύ λες:
«Το ΑΒΓ είναι το σωστό, γιατί εγώ είμαι τάδε, και αυτό μου κάθεται καλύτερα».
Είπες συγκεκριμένα:
«Εσύ το βλέπεις από την σκοπιά κάποιου ο οποίος έχει, λόγω επαγγέλματος προφανώς, την επιλογή...» και
«Για εμένα και άλλους ομοίους δεν ισχύει, προφανώς δεν έχουμε καν την επιλογή να διαλέξουμε βουνοκορφή».
Αυτό εννοώ προσωποποίηση, όχι βέβαια πως είπες ότι είμαι ο Σώτος Παπαδόπουλος, γιατρός που δεν κόβει αποδείξεις.
2) Δραματοποιείς, όταν συζητάμε για φόρους, και το χοντραίνεις μέχρι πυροβολισμούς για να γίνεις πιο γλαφυρός. Να βάλω κι εγώ βιασμούς μικρών παιδιών στην κουβέντα, για να γίνω πιο πειστικός?
3) Σου έφερα το παράδειγμα του συνεργείου (και της ταβέρνας – αλλά μπορώ να το επεκτείνω και με άλλα παραδείγματα) για να σου καταδείξω πως αυτό που ισχυρίζεσαι (και μας τα έχεις πρήξει πως δεν μπορείς να αποφύγεις κανένα φόρο) δεν είναι αληθές.
4) Έκανες. Είπες συγκεκριμένα:
«Αυτό είναι το σύστημα εκλογής αυτών που αποφασίζουν (προτείνεις κάποιο άλλο; ) και προφανώς, ούτε εσύ, ούτε εγώ έχουμε την αυταπάτη ότι μπορούμε να επηρεάσουμε σε αυτό το θέμα, καθοριστικά, απλά με την ψήφο μας, ειδικά όσο υπάρχει και θα υπάρχει δυστυχώς πάντα κόσμος ο οποίος αποφασίζει με αποκλειστικό κριτήριο την εξυπηρέτηση της πάρτης του, ο κόσμος να καεί. Αυτή η στρέβλωση της δημοκρατίας, μάλλον δεν θα μπορέσει δυστυχώς να διορθωθεί ποτέ.»
Το οποίο εγώ το μεταφράζω ως:
«Τέτοια σκατά είναι η δημοκρατία μας, σ’ αυτά τα φορολογικά σκατά πρέπει να δεχτούμε να ζήσουμε».
Στο ξαναλέω: Σεβαστή η άποψη σου, αλλά μπορώ εγώ να μην την εφαρμόζω σαν κανόνα? Όποτε μου δίνεται η ευκαιρία, θα βγάζω το κεφάλι μου έξω από τα σκατά, να παίρνω καμιά ανάσα.
Εσύ μην το βγάζεις.
5) Ας μην ανοίξουμε τώρα την κουβέντα για το τι είναι «το πρόβλημα των ελληνικών διακυβερνήσεων». Θα πάει μακριά. Έχω άποψη πάντως, αλλά ούτε σε αυτήν θα συμφωνήσεις.
6) Όχι. Οι διαχειριστές του δημόσιου πλούτου ΠΡΟΤΙΜΟΥΝ να έχουν μεγάλο αντικείμενο διαχείρισης (αντί για μικρό) μόνιμα, γιατί έτσι έχουν μεγαλύτερα οφέλη. Τα έχω ξαναγράψει αυτά. Είναι θέμα τζίρου. Ποιος θέλει να μειώνεται ο τζίρος του στη δουλειά του? Τώρα (τα τελευταία 4-5 χρόνια) απλώς βρήκαν ευκαιρία να χώσουν το χέρι τους στην τσέπη μου (και την δική σου) ακόμα πιο βαθιά, και με μια καλή δικαιολογία που στέκει.
Αυτά.
Όσο για το επόμενο ποστ σου (απάντηση στον gus), τι να σου πω... Έχεις πάρει φόρα και απογειώνεσαι.
Αλλά δεν θα παρέμβω, μια που μάλιστα δεν απευθύνεσαι σε μένα.