Αυτό που μου κάνει εντύπωση τελευταία, είναι ότι αυτοί που θεωρούσαν παλαιότερα το ενδεχόμενο να πάμε στην Νέα Δραχμή ως κάτι το αδιανόητο, έχουν αρχίσει τώρα να το εξετάζουν στα σοβαρά.
Μου αρέσει όμως ότι προσεγγίζουν το θέμα λέγοντας ότι : “εμένα προσωπικά δεν μου αρέσει η δραχμή”, ή “Δεν μας συμφέρει η δραχμή”.
Μάλλον αυτό που δεν έχουν καταλάβει ακόμη είναι ότι την δραχμή δεν θα την “πάρουμε” επειδή μας αρέσει ή όχι. Θα την πάρουμε σαν “τιμωρία”, μήπως και καταφέρουμε επιτέλους και “εκπαιδευτούμε” σωστά.
Την Νέα Δραχμή δεν θα την πάρουμε επειδή μας συμφέρει. Θα την πάρουμε γιατί με την νοοτροπία που έχουμε ως λαός, αυτή είναι που μας αξίζει και όχι το Ευρώ των βορειοευρωπαίων.
Και αν ποτέ αποδείξουμε στην πράξη ότι είμαστε ικανοί να κόψουμε όλες τις κακές συνήθειες και να μάθουμε να σεβόμαστε τους νόμους, τον διπλανό μας και το σύνολο, τότε μπορεί και να δώσουμε αξία στην Νέα Δραχμή, το δικό μας “καθρέφτη” και να βγούμε έτσι επιτέλους από αυτήν την κρίση.
Όταν λοιπόν όλοι αυτοί οι συνδικαλιστές και μη, που τώρα το παίζουν παντοδύναμοι “ξερόλες” πέσουν στα γόνατα και αρχίσουν να παρακαλάνε να βρεθεί κάποιος “χριστιανός” που να ξέρει πως να τους σώσει από την φτώχεια και την έλλειψη προϊόντων, τότε θα έχουμε διδαχθεί πως όλα αυτά που νομίζαμε και κάναμε τα τελευταία χρόνια ήταν απλά ένα πελώριο λάθος.
Παρόλο λοιπόν που εύχομαι ολόψυχα για το αντίθετο, πολύ φοβάμαι πως στο τέλος δεν θα την “γλυτώσουμε” τελικά αυτή την Νέα Δραχμή.
Αυτό γιατί γνωρίζω καλά από την ίδια την ζωή, πως ότι φοβάται κανείς τελικά δεν το γλυτώνει. Απλά του........ “έρχεται” όταν δεν το περιμένει και από που εκεί που δεν το περιμένει!!!!!!!!!.
