ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ (kampos) wrote:
Δεν είπα ποτέ, πως δεν πρέπει να πληρώνουμε φόρους.
Και, μιας κ με ρωτάς πόσο % θα έπρεπε να δινουμε στο κράτος, εγώ λέω το 15% για όλους, πλούσιους κ φτωχούς.
Ας πούμε ότι είσαι ιδιωτικός υπάλληλος, ή ιδιωτικός εργάτης, και δουλεύεις σε κάποιον που φτιάνει και πουλάει π.χ. πουκάμισα.
Αυτός έχει να ανταγωνιστεί τον Ιταλό, το Μαροκινό, τον Κινέζο, τον Αιγύπτιο, όλους όσους μπορούν κι αυτοί να φτιάνουν πουκάμισα (στο Μαλάουι π.χ. μάλλον δεν μπορούν).
Το μισθό/μεροκάματο που του κοστίζεις εσύ, αναγκαστικά το προσθέτει στο κοστολόγιο του, δηλαδή και απ’ αυτό εξαρτάται η τιμή που πρέπει να πουλήσει το πουκάμισο, για να μη μπαίνει μέσα σε κάθε πουκάμισο.
Όμως, η τιμή πρέπει να είναι και τέτοια ώστε να του τα αγοράσει κάποιος τα πουκάμισα του. Προφανώς η τιμή πρέπει να είναι ΣΥΓΚΡΙΣΙΜΗ με των άλλων.
Έστω λοιπόν ότι είσαι πολύ καλός στη δουλειά σου, όποια κι αν είναι αυτή στο εργοστάσιο υποκαμίσων, και λες στ’ αφεντικό: «Εγώ, αφεντικό θέλω δυο χιλιάρικα το μήνα να τα πηγαίνω σπίτι μου, αν λοιπόν θέλεις να δουλεύω για σένα, τόσα θα μου δίνεις».
Το αφεντικό σε εκτιμάει, εκτιμάει και τη δουλειά σου, και αποφασίζει να στα δίνει.
Έχεις υπολογίσει ποιο θα είναι το κόστος σου (για την επιχείρηση του αφεντικού) για να παίρνεις εσύ τα 2.000 το μήνα (24.000 το χρόνο) καθαρά?
Τον υπολογισμό τον έχουμε ξανακάνει εδώ, να μην επαναλαμβάνομαι.
Εφ’ όσον όλα τα λεφτά που παίρνεις είναι δηλωμένα, φορολογημένα, με κανονικές εισφορές κλπ, θα «στοιχίζεις» στην επιχείρηση που εργάζεσαι, 59.000 το χρόνο.
Αυτό είναι το ποσό που πρέπει να υπολογίσει ο πουκαμισάς ότι του κοστίζεις, και αυτό πρέπει να επιμερίσει σαν κόστος στο προϊόν του, για να κανονίσει πόσο πρέπει να το πουλάει, για να παίρνεις εσύ τα 24 χιλιάρικα να τα πηγαίνεις σπίτι σου.
Πάμε τώρα σε σένα.
Αυτά τα 24 χιλιάρικα τι τα κάνεις?
Προφανώς αγοράζεις πράματα για το νοικοκυριό σου.
Τα αγοράζεις όσο κοστίζουν?
Όχι βέβαια!
Τα αγοράζεις 23% ΑΚΡΙΒΟΤΕΡΑ από όσο πράγματι κοστίζουν, γιατί (σχεδόν) όλα τα προϊόντα έχουν 23% ΦΠΑ.
Έρχεται Ο ΙΔΙΟΣ που έβαλε χέρι στη διαφορά 59.000-24.000= τριανταπέντε χιλιάρικα προηγουμένως, και σου παίρνει κι άλλα τεσσεράμιση από τα 24.000.
Τα πρώτα, τα 35.000 αφαιμάχθηκαν «στην πηγή».
Τα δεύτερα, τα 4.500, αφαιμάχθηκαν «στην κατανάλωση».
Τι μπορείς να κάνεις (και εσύ και ο αφεντικός σου, γιατί κι αυτός θίγεται, γιατί αν σε υπολογίζει με 59.000 και όχι με 24.000 που πράγματι παίρνεις η τιμή των πουκαμίσων του δεν πρόκειται ποτέ να συναγωνιστεί τους άλλους, και θα κλείσει)?
1) Να συμφωνήσεις με το αφεντικό σου να σου δίνει ένα μεγάλο ποσοστό από τα 24.000, μαύρα.
Που θα τα βρει?
Μα πουλώντας μερικά πουκάμισα μαύρα επίσης.
2) Να αποφεύγεις (όπου είναι δυνατό) να συνεισφέρεις στον της κατανάλωσης φόρο, αυτά τα 4.500 τα δεύτερα. Ξέρω, δεν είναι πάντα εφικτό (στο σουπερμάρκετ π.χ. δεν μπορείς να ζητάς «χωρίς απόδειξη και ΦΠΑ» ), αλλά ΣΕ ΠΟΛΛΑ ΜΕΡΗ είναι. Ε, καν’ το λοιπόν.
Σε απασχολούν οι φωνές (τις διαβάζεις και εδώ μέσα) που σε παροτρύνουν να ζητάς αποδείξεις, να πληρώνεις τους φόρους σου, και στην τελική να καρφώνεις όποιον με τον ένα ή τον άλλο τρόπο κρύβει εισοδήματα?
Επιστρατεύουν διάφορα επιχειρήματα, μεταξύ των οποίων και το ότι «αφού δεν πληρώνει αυτός φόρους, τους πληρώνεις εσύ».
Μα, ποιος είναι ο στόχος, ποιο είναι το όραμα, ποιος είναι ο τελικός προορισμός αυτών των φωνών?
Φοβάμαι πως είναι μόνο η συνέχιση της κατάστασης όπως έχει διαμορφωθεί (όπως την περιέγραψα στο προηγούμενο post μου), και που είναι το 50-60% του παραγόμενου πλούτου να πηγαίνει στον «κορβανά».
Το γιατί υπάρχουν αυτές οι φωνές και τι (στην πραγματικότητα) επιδιώκουν με αυτά που λένε, το αφήνω σε σένα να το ανακαλύψεις.
Όσο για το τελευταίο που λες (15% αντί για 50-60%), συμφωνώ με τα τέσσερα.
Αυτό όμως δεν σημαίνει μείωση των ΕΣΟΔΩΝ από το ύψος που είναι σήμερα σε ένα κατώτερο επίπεδο?
Κατ’ επέκταση δε σημαίνει και μείωση ΤΩΝ ΕΞΟΔΩΝ αντίστοιχη?
Τι φωνάζω (χρόνια τώρα) και το έχω και στην υπογραφή μου?