alex έγραψε:
εγώ δεν πρόκειται να ρισκάρω με οποιαδήποτε επένδυση μπορεί να θέσει σε κίνδυνο το σύνολο ή μέρος των χρημάτων αποταμίευσης. Εάν υπάρξει χρεωκοπία ή μας τα πάρει κανένας "Στουρνάρας" και δεν προλάβω, τότε θα την έχω πατήσει όπως φαντάζομαι και η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων...
Να βάλω κι εγώ το λιθαράκι μου:
Μιλάς σαν η "αποταμίευση" (όπως εσύ την ορίζεις στο μυαλό σου) να είναι κάτι το απρόσβλητο, πανταχόθεν θωρακισμένο, υπεράνω κινδύνων, μη δυνάμενο να θιγεί από κανένα παράγοντα, και όλα αυτά μάλιστα όταν συζητάμε για αξίες που σωρεύονται για να υπάρχουν μετά από αρκετές δεκαετίες, μια που η προοπτική του παιδιού τόση είναι.
Αλήθεια, θεωρείς πως ένας τραπεζικός λογαριασμός διαθέτει όλα αυτά τα χαρακτηριστικά? Και μάλιστα σε μια χώρα με την οικονομική κατάσταση της δικιάς μας, με τράπεζες που παραπαίουν, και όλα αυτά σε μια ένωση κρατών (αυτή εγγυάται τώρα την σταθερότητα του νομίσματος) που ακόμα δεν έχει καταλήξει για το ποια θα είναι η μελλοντική πορεία της, και αν θα είναι κοινή?
Από όλη αυτή την κατάσταση, η δικιά σου εντύπωση είναι πως ο τυχόν κίνδυνος θα έρθει από κάποιον "Στουρνάρα", ή κάποιον "Τσίπρα" ή έστω από τους "κομμουνιστές" (για να το διατυπώσω λίγο όπως το διατύπωναν "οι παλιοί")?
Σε πάρα πολλές περιπτώσεις (και στην Ελληνική, αλλά και τη διεθνή ιστορία) υπήρξαν περιπτώσεις που οι πλειοψηφίες "την πάτησαν", και κατέληξαν (ο καθένας ατομικά) να μην έχουν στην άκρη αυτά που νόμιζαν πως είχαν. Να σου θυμίσω τα μπαούλα με τα διάφορα χαρτιά που ανακαλύπταμε κατά καιρούς σε "κρυψώνες" των παππούδων μας, μετά τον θάνατο τους. Είτε μετοχές ήταν αυτά, είτε αξιόγραφα, είτε και χαρτονομίσματα ακόμα.
Ξέρεις, φίλε Αλεξ, πάντα υπήρχαν (σε τέτοιες περιπτώσεις) και ελάχιστες μειοψηφίες (σε αντίθεση με την συντριπτική πλειοψηφία που αναφέρεις) που ΔΕΝ ΤΗΝ ΠΑΤΗΣΑΝ όταν έγινε το κακό.
Συνήθως αυτοί ήταν που στο μπαούλο είχαν χρυσό. Όχι αυτοί που είχαν χαρτιά, ή "λεφτά στην τράπεζα".
Και ο λόγος ύπαρξης αυτού εδώ του site είναι (υποπτεύομαι - αν κάνω λάθος ας με διορθώσει κάποιος) για να εκπαιδεύει (ο ένας τον άλλο) πως ο καθένας θα καταφέρει να είναι κάθε φορά στην ελάχιστη "κερδισμένη" μειοψηφία, και όχι στην συντριπτική χαμένη πλειοψηφία.
Να την χαίρεσαι και να σου χαρίζει πάντα χαρές.