maria wrote:
Soto 51, εχω την εντυπωση πως η παρακαταθηκη αυτη σχεδον εξανεμιστηκε με την πολιτικη του Ξ.Ζολωτα για ανταλλαγη δραχμων με χρυσες λιρες εως τον Φεβρουαριο του 1947...
Δεν το ξέρω, ρε Μαρία.
Και δεν τα θυμάμαι κι όλας, γιατί δεν είναι πράματα που τα έχω ζήσει αυτά, οπότε θα τα θυμόμουν. Δε θυμάμαι και να έχω διαβάσει ποτέ τίποτα σχετικό.
Πάντως θεωρώ απίθανο (μέχρι να μου αποδείξει κάποιος με στοιχεία ότι πράγματι έγινε) το να:
Παραλαμβάνει το κράτος δραχμές
και να δίνει χρυσό στους πολίτες του.
Για πολλούς λόγους:
α) Ιστορικούς: Αυτό δεν το έχει κάνει ποτέ, κανένα κράτος, κανένας ηγεμόνας ή άρχοντας.
β) Ο λόγος της έκδοσης paper money είναι ακριβώς αυτός: Να μην κυκλοφορεί ο χρυσός, αλλά το χαρτί αντί αυτού.
γ) Είναι παράδοξο το: Να εκδίδει ένα κράτος χαρτί, να το μοιράζει στους πολίτες του, και μετά να το ξαναμαζεύει πίσω μοιράζοντας αντ' αυτού τον χρυσό που έχει σε απόθεμα. Και μια που τον ανέφερες, ο Ζολώτας δεν ήταν τύπος που θα έκανε παλαβωμάρες.
δ) Δεν θυμάμαι να υπήρξε ποτέ περίπτωση που η ΤτΕ να πουλάει τις λίρες (και χρυσό γενικώς) κάτω από την διεθνή πραγματική τιμή του χρυσού. Κι αν κάποτε (για λόγους πολιτικής) είχε γίνει κάτι τέτοιο, δεν ήταν ελεύθερη η αγορά χρυσού. Υπήρχε δελτίο, ποσοστώσεις, κλπ. (τα οποία στα γκισέ της ΤτΕ εφαρμοζόντουσαν, όπως καταλαβαίνεις - το τι γινόταν απ' έξω είναι άλλη ιστορία, αλλά αυτό δεν θα μείωνε τα αποθέματα).
ε) Η μόνη περίπτωση πώλησης χρυσού από την ΤτΕ που θυμάμαι, ήταν μια φασαρία που είχε γίνει επί Σημίτη, αλλά δεν θυμάμαι:
ε1) Ούτε αν ήταν τεκμηριωμένη σαν γεγονός.
ε2) Ούτε τις ποσότητες που γράφτηκε ότι πουλήθηκαν.
ε3) Και βέβαια αν αυτό ήταν αληθές, ο χρυσός δεν πουλήθηκε στον κόσμο, αλλά σε άλλες (ξένες) τράπεζες που εκείνη την εποχή ήθελαν να αγοράσουν.
Θα σου πω πάντως κάτι που το θυμάμαι σίγουρα:
Κάποτε (πάνε πολλά χρόνια) είχα πάει μια επίσκεψη στο εργοστάσιο της ΑΕΒΑΛ (δεν υπάρχει πια: 'Ηταν εργοστάσιο που έφτιαχνε λιπάσματα. Κρατικής ιδιοκτησίας. Βασική πρώτη ύλη το άζωτο, δηλαδή ο αέρας). Μεγάλη μονάδα.
Κατά την ξενάγηση έμαθα διάφορα ενδιαφέροντα πράματα, πολλά από τα οποία τα θυμάμαι ακόμα.
Η βασική μετατροπή σχηματισμού αζωτούχων λιπασμάτων από το άζωτο του αέρα γινόταν σε κάτι κλιβάνους πολύ ψηλής θερμοκρασίας (1.000C αν θυμάμαι καλά) μέσα στους οποίους όμως έπρεπε να υπάρχει πλατίνα σε κάποια πορώδη μορφή για να γίνει η αντίδραση. Η πλατίνα δηλαδή ήταν ο καταλύτης στην αντίδραση (ο καταλύτης σε μια αντίδραση δεν καταναλώνεται - απλώς συμμετέχει σ' αυτήν).
Μου είχε πει ο υπεύθυνος εκεί ότι η πλατίνα αυτή (που ήταν σημαντικής ποσότητας και αξίας) ΜΕΤΡΑΓΕ στα συναλλαγματικά αποθέματα της χώρας. Απλώς, αντί να είναι σε μπάρες στα υπόγεια της ΤτΕ, ήταν διάπυρη στους κλιβάνους του εργοστασίου. Μιλάμε για τόννους πλατίνας.
Η πορώδης αυτή πλατίνα έχανε σιγά-σιγά την ικανότητα της να είναι καταλύτης (σε διάστημα μηνών)
Τότε έσβηναν τον κλίβανο, την έβγαζαν, και έβαζαν μέσα καινούρια. Η "μεταχειρισμένη" πλατίνα πήγαινε για ανακύκλωση, δηλαδή την έπαιρνε κάποιο ξένο εργοστάσιο και την ξαναέκανε καινούρια στην πορώδη μορφή που απαιτείτο για τους κλιβάνους.
Δεν ξέρω τι έκαναν την πλατίνα όταν έκλεισε το εργοστάσιο. Μάλλον θα την ξανάβαλαν στα υπόγεια.
