Υπήκοος (Υπηκοος) wrote:
Δεν εχω διαβσσει ολο το thread οποτε ζητω προκαταβολικα τη συμπαθεια σας αν το θεμα στο οποιο θα αναφερθω εχει ηδη δμοσιευτει. Λοιπον εξωγηινοι υπαρχουν (ή μαλλον υπηρξαν και θα υπαρξουν) ειναι τελειως παραλογο να υποστηριζουμε οτι στα μυριαδες δις αστρα και τους πολλαπλασιους πλανητες τους μονο εμεις ειχαμε τη μαγκια να γινουμε αυτο που γιναμε (τρομαρα μας).
Αλλα εξωγηινοι εδω? Οχι.
Ο λογος ειναι απλος και τον σκεπτομουν απο παλια απο μονος μου οταν αρχισα να ασχολουμαι ερασιτεχνικα με την αστρονομια.: Ποια ειναι η ηλικια του συμπαντος? Πανω κατω 15δις δικα μας χρονια. Της Γης? Πανω κατω 4μιση δις χρονια. Ποσα χρονια τωρα εκπεμπουμε εμεις ραδιοσυχνοτητες που θα μπορουσαν να πιασουν εξωγηινοι? 110-115 χρονια. Αρα αποκλειεται να μας ακουν αν και ισως συνυπαρχουμε χρονικα. Αλλα το "συνυπαρχουμε χρονικα" εχει μια παγιδα: Αν βρισκονται πχ 40000 ετη φωτος μακρυα (σχετικα κοντινη αποσταση με αστρονομικα δεδομενα), οταν και αν μας ακουσουν ισως να εχουμε εξαφανιστει. Σε καθε περιπτωση ακομα και αν οι Αυστραλοπιθηκοι προγονοι μας ειχαν στειλει καποιο σημα στο διαστημα αυτο θα εφτανε στους (σχετικα γειτονες μας) μονο σημερα και η τυχον απαντηση τους θα εφτανε οταν πιθανως θα ειχαμε εξαφανιστει.
Αυτα ηταν δικες μου σκεψεις οταν ημουν πιτσιρικας. Αργοτερα που ασχοληθηκα σοβαρα εμαθα οτι αυτο που περιγραφω ειναι επισημη θεωρια και ονομαζεται "Fermi Paradox". Αν το γκουγκλαρετε θα καταλαβετε πιο πολλα απο οσα μπορω να εξηγησω εγω.
Και για να βαλω και γω το λιθαρακι μου στη κουβεντα επισυναπτω μια φωτο του κομητη Χεϊλ Μποπ που τραβηξα το 1997 απο το χωριο μου που τοτε δεν ειχε τη σημερινη φωτορυπανση και μπορουσες με μια απλη φωτογραφικη μηχανη να κανεις θαυματα.
Καλο σ/κ!
για το παραδοξο του φερμι εχουν ακουστει παρα πολλα γενικα τοσα χρονια. ομως με την παροδο του χρονου καταρριπτονται πολλα σημεια της θεωριας αυτης και στο τελος ετσι οπως το βλεπω εγω οχι μονο θα μπορουμε να επικοινωνησουμε με αλλους πολιτισμους αλλα θα το σκεφτουμε αν θελουμε κιολας.
εγω θα σταθω σε μια γκαφα οπως ειχε πει οτι εκανε ο χωκινγκ λεγοντας οτι η πληροφορια χανεται οταν ΄΄μπαινει΄΄ σε μια μαυρη τρυπα το οτιδηποτε. ετσι πιστευε ο χωκινγκ μεχρι που αλλαξε αποψη,ειναι γνωστα αυτα αλλωστε. θεωρουσαν ολοι οτι απο την στιγμη που σε ΄΄μαγκωνει΄΄ η μαυρη τρυπα αυτοματα εχεις τελειωσει.ολα διαλυονται,κατακερματιζονται,εξαφανιζονται,καταστρεφονται.
αργοτερα που η θεωρια αυτη αλλαξε και συμφωνησαν ολοι οτι η πληροφορια δεν χανεται οταν σε ρουφαει μια μαυρη τρυπα αλλα μετουσιωνεται σε κατι αλλο με ιδια συσταση με την προτερη κατασταση-μαλιστα ενα απλο παραδειγμα ηταν το μιξερ και τα φρουτα που βαζουν μεσα στο μιξερ διαφορα φρουτα και απο το αλλο σημειο βγαινει ο χυμος τους,που σημαινει οτι απλα αλλαξε μορφη το φρουτο και απο στερεο εγινε ρευστο τροπον τινα διχως να αλλαξει η συσταση του-αναρωτιεμαι λοιπον το εξης.
εφοσον η πληροφορια δεν χανεται οταν εισχωρεις μεσα σε μια μελανη οπη και η πυλη εξοδου-ας το ονομασουμε ετσι-βγαζει τα υλικα οπου δημιουγειται και διαμορφωνεται ενα νεο συμπαν(αυτο λενε οι συγχρονες θεωριες) γιατι να μην συμβαινει το ιδιο και με την ενεργεια που κουβαλαει το ανθρωπινο ον?ο χωκινγκ ελεγε τιποτα δεν χανεται στο συμπαν.μα ενεργεια ειναι,μα υλη,μα το οτιδηποτε.επειδη στην ψυχη δεν πιστευω,αυτο ειναι μια ανθρωπινη εκλαικευμενη ορολογια αντι να πουμε ενεργεια και ολοι αυτοι οι σωλινισκοι που μεταφερουν αιμα,οξυγονο κτλ το αποκαλουν καποιοι ψυχη ενω ειναι μιας μορφης ενεργεια,γιατι λοιπον αυτη η ενεργεια να χανεται εφοσον συμφωνα με τα λεγομενα πολλων επιστημονων τιποτα δεν χανεται στο συμπαν?
ο χωκινγκ ελεγε πως οταν πεθαινεις τελειωνουν ολα.δεν υπαρχει παραδεισος,μετα θανατον ζωη τιποτα.μονο το σκοταδι και γινεσαι τιποτα περισσοτερο απο λιπασμα.
αυτο ομως δεν ερχεται σε αντιθεση με την θεωρια του οτι η οποιαδηποτε μορφης ενεργεια στο συμπαν δεν χανεται?
στην αμερικη και στην ιταλια εχω διαβασει οτι εχουν φτιαξει τα τελευταια δεκα χρονια ακαδημαικα τμηματα μελετης του παραφυσικου,μεταφυσικου ή οπως αλλιως θελετε..με καθηγητες,υλη,εργαστηρια,πειραματα,πολλα οργανα μετρησης κτλ. αυτα τα εχουν δειξει σε πολλα ντοκιμαντερ δεν ειναι κατι μυστικο φυσικα.
ο χωκινγκ ηταν σιγουρα σπουδαιος και μεγαλοφυης ανθρωπος. ομως σε καποια σημεια απο μικρη ηλικια τον εβρισκα απολυτο.ισως η φαντασια μου εμενα καλπαζε.αλλα και εκεινος πιστευε στην φαντασια και στην περιεργεια του ανθρωπου.