Καλημέρα πώς είστε;

Είμαι 24 χρόνων και από Σεπτέμβριο σκέφτομαι να φύγω από το πατρικό μου σπιτι, εννοώντας και την οικονομική αποκοπή από τους γονείς μου.

Επειδή ακόμη δεν γνωρίζω πώς λειτουργούν κάποια πράγματα στο σύστημα, θα ήθελα να τη γνώμη σας στο τι υπαινίσσεται μια τέτοια απόφαση για ένα άτομο.

Π.χ. Από φορολογικής πλευράς, τώρα είμαι προστατευόμενο μέλος.
Αν φύγω και πιάσω δουλειά,
τι ποσό θα πρέπει να πληρώνω,
θα έχω ΕΝΦΙΑ,
θα πρεπει να κάνω φορολογική δήλωση αυτομάτως;

Ποιες είναι οι φορολογικές και λοιπές παρόμοιες υποχρεώσεις ενός ανεξάρτητου ενήλικου;

Υ.Γ. Σόρρυ για την κατηγορία δεν ήξερα πού να το δημοσιεύσω..

Αναλογα τι δουλειά θα βρεις. Μεινε αρχικά ως προστατευομενο μέλος για να γλυτώνει ο πατέρας σου κάποιο ποσό (ζητα το εσύ ως βοηθημα) και δουλεψε μαυρα. ΣΕ ΣΥΜΦΕΡΕΙ.

Έχουν προηγηθεί κάποια οικογένειακα θέματα και δεν θέλω να έχω επαφή.
Γι αυτό προσπαθώ να ενημερωθω πώς λειτουργεί το όλο πράγμα για να διακόψω και τις έμμεσες επαφές, τέτοιου τύπου.

Οπότε λες να μην κάνω ενέργειες να αλλάξω την φορολογική μου κατάσταση. Φευγω, μενω προστατευομενο μέλος, και δουλεύω μαύρα κάνα 6μηνο/χρόνο, χωρίς ένσημα , ασφαλεία κλπ ώστε να μην κάνω φορολογική και να μην πληρώσω φόρο;

Σόρρυ αν είναι χαζές ερωτήσεις, μαθαίνω

BlackP (BlackBlouse) έγραψε:
Βρες με το καλό δουλειά και θα τα βρεις ή μάλλον πιο σωστά θα σε βρουν και τα υπόλοιπα.

Σου το είπα και πριν. Όλα είναι σχετικά με τη δουλειά που θα βρεις. Αν σε προσλάβει πχκαποιος με 1500€ το μηνα (λέμε τώρα) προχωράς ανάλογα. Πρώτα ομως δες και τα οικογενειακά θέματα γιατί μονο αγαπημένοι και μονιασμενοι πάμε μπροστά. Μην αφήσεις την κακια να σκεπασει τις σχέσεις σου κάποια στιγμή θα το μετανιώσεις.

BlackP (BlackBlouse) έγραψε:

Το θέμα είναι να μπορέσεις να βρεις μια δουλειά που να μην είναι σκέτη εκμετάλλευση, όπως πολλές από αυτές που προσφέρουν κάποιοι έξυπνοι για να εξυπηρετήσουν, δήθεν, το δικό σου συμφέρον, ενώ στην πραγματικότητα εξυπηρετούν μόνο τους εαυτούς τους και τίποτα άλλο.
Και όσο για τα οικογενειακά, προσπάθησε να τα λύσεις ούτως ή άλλως, ώστε να μην δηλητηριάζεται η ζωή σου από τέτοια πράγματα.

BlackP (BlackBlouse) έγραψε:
Στην αρχη σκεφτηκα να μην σου απαντησω. Ποια ειμαι εγω που θα δωσω συμβουλες, σκεφτηκα. Μετα αλλαξα γνωμη.

Βλεπεις, ανηκω στην κατηγορια αυτων που απο 24 ετων επαψαν να'χουν καλοκαιρινες διακοπες. Δεν μετανιωνω για αυτο. Επιλογη μου. Εαν εχεις την δυναμη να κοψεις ομφαλιους λωρους, κοψτους : Μετα απο αρκετα χρονια θα μπορεις να νοιωθεις περιφανος/περιφανη οτι τα καταφερες μονος/μονη σου...μεχρι τοτε ομως θα εχεις πληρωσει ακριβο τιμημα : Απο τις χαμμενες καλοκαιρινες διακοπες, μεχρι τα μοναχικα Σ/Κ οταν δεν θα εχεις ευρω στην τσεπη, μεχρι τα πουληματα στις σχεσεις εως οτου βρεις το σωστο συντροφο κ.α.

Οποια δουλεια και να βρεις, να βαλλεις απαραιτητη προυποθεση να ειναι ασφαλισμενη. Εαν συμβει ενα ατυχημα και παθεις κατι, ποιος νομιζεις οτι θα σε καλυψει ?

Στις critical στιγμες 2-3 πραγματα θα σε σωζουν απο τα στραβοπατηματα :

1)Η ερωτηση : Που παω ? Εαν ο εαυτος σου απαντα οτι δεν πας καλα, αλλαζεις πορεια.
2)Τα βιβλια (γενικα η γνωση) και η αγαπη στην δια βιου μαθηση.
3)Η πιστη στον Ιησου Χριστο και την Παναγια μας.

Αυτα ειχα να πω εγω.Διχως διαθεση καυχηματος, οτι κατεχω το νοημα της ζωης...

Αναφορικά με την αναζήτηση εργασίας δεν μπορώ να αναφερθώ σε πολλά. Είναι μια εξίσωση που πολλοί Έλληνες προσπαθούν να λύσουν, άλλες φορές μάταια, άλλες επιτυχημένα. Η οικονομική συγκυρία της χώρας μας καθορίζει πολλά.

Αυτό στο οποίο θέλω να αναφερθώ είναι αυτό που τόνισε ο batista στο τέλος της δικής του ανάρτησης σε συνδυασμό με τις αναφορές της marias. Οι λόγοι που αποζητάς αποκοπή από τους γονείς είναι προσωπικοί ΑΛΛΑ είναι θεμιτή η οικονομική αποκοπή από αυτούς (αποδέσμευση από αλυσίδες που οριοθετούν την ζωή), όχι όμως και η συναισθηματική. Εκτός αν συντρέχουν λόγοι που η επαφή γίνεται ασφυκτική και μη ανεκτή. Εσύ θα το κρίνεις αυτό. Ίσως όχι στην παρούσα φάση που η συναισθηματική εμπλοκή είναι στο ζενίθ αλλά σε δεύτερο χρόνο.

Η συναισθηματική αποκοπή από τους γονείς συνήθως δεν συμφέρει για τον λόγο ότι αποκόπτεσαι από ένα εξαιρετικά μεγάλο και σημαντικό ΠΑΡΕΛΘΟΝ το οποίο είναι μια νοητική κατάσταση πάνω στην οποία χτίζουμε το δικό μας "σπίτι". Δεν υπάρχει λόγος πίεσης και καταπίεσης να λυθεί κάτι άμεσα...απλά ας υπάρχει στα υπ' όψιν, με σύνεση, νηφαλιότητα, συγχώρηση και μεγαλοψυχία....ΑΥΤΟ συμφέρει in the long run...

Με απόλυτο σεβασμό σε αυτό που σου συμβαίνει όλα τα γραφέντα...!

maria (mb361) ευχαριστω που αποφάσισες να απαντήσεις.

Δεν είναι το κατάλληλοτερο μέρος αλλά στο forum βλέπω ότι προάγεται ένας διάλογος, οπότε..

Για να είμαι ειλικρινής λοιπόν, πέρα απο τα οικογενειακα, όσο μένω σε οικονομική και συναισθηματική επαφή αυξάνεται η δυσφορία μου. Θα έφευγα από τα 19 αλλά το ανέβαλα για να το παλέψω. Το θέμα είναι πώς δε φαίνεται να φεύγει αυτός ο πόνος και δε ξέρω τι άλλο να κάνω. Σ'αυτο το σημείο δεν ξέρω κατα ποσο έχει να κάνει με τις συμπεριφορές, ή με εμένα...

Νιώθω συνεχώς ότι χρωστάω ένα χρέος που δεν τελειώνει ποτέ, οτι κάτι δεν πάει καλά στο παρασκήνιο. Κι έναν φόβο. Ότι δε μπορώ να ζήσω όπως αλλα παιδιά στην ηλικία μου (πχ ενεργά, δημιουργικά και κυρίως αυτάρκη). Μ'ολα αυτά αισθάνομαι κι εγώ σα είμαι μέρος ενός ανόητου και χωρίς νόημα παιχνίδιου, όπου οι γονείς παίζουν το ρόλο τών γονιών και εγώ παίζω το ρόλο του παιδιού. Δεν υπάρχει ουσία...Κάνω απλα το καθήκον μου σαν ρομπότ.

Προσπαθησα να βγω από όλο αυτό.
Είμαι από τους καλούς φοιτητές,
κάνω εθελοντισμό, ξένες γλώσσες, διαβάζω βιβλία,
γράφτηκα στον Ερυθρό Σταυρό για ένα διάστημα,
έφυγα 6 μήνες σε άλλη χώρα,
μέχρι και στην Συμβουλευτική Φοιτητών (καλος ευφημισμός για την "Ψυχολογική Υποστήριξη" χαχα) της σχολής μου πήγα...

Τελικά όλα εντείνουν την εντύπωση ότι τρέχω γύρω από ένα αόριστο βασικό πρόβλημα.
Ε και από το να ζω τα όνειρα και τους εφιάλτες κάποιου άλλου, λέω ας φύγω να ζήσω τα δικά μου. Τουλαχιστον, μοιάζει να υπάρχει ένα σχετικό στοιχείο αλήθειας σ' αυτό το σενάριο...Ίσως αυτό να εννοει το ποίημα
"Ο παράδεισος μου 'πεφτε πάντα λιγάκι στενός, θέλω μια κόλαση στα μέτρα μου."
Απλά ήθελα αν φύγω να έχω κλείσει υποθέσεις όπως φορολογίες, ασφάλειες κλπ για να μην ξαναγυρνάω για χαρτιά και το κάνω δύσκολο...

Δε ξέρω, ειμαι ο μόνος που το βιώνει έτσι;
Βγάζει καθολου νόημα σ'εσάς;

*Συγνώμη παιδια για το μεγάλο ποστ.

Batista έχεις κάποιο παραδείγμα τέτοιας δουλειάς (περιέργεια και για να ξέρω)