Η διαδρομή από Αθήνα προς Θεσσαλονίκη και αντίστροφα μπορεί να γίνει χωρίς καμία πληρωμή διοδίων. Η μια λύση είναι σαφώς με άνοιγμα μπάρας, ωστόσο μετά το νόμο-παραγγελία των εργολάβων για πρόστιμα πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί για τροχονόμους. Η άλλη λύση είναι μέσω παρακαμπτηρίων, οι οποίες υπάρχουν σχεδόν για όλα τα διόδια της διαδρομής. Ορισμένες είναι πολύ εύκολες, γρήγορες και βλέπεις και ενδιαφέροντα τοπία, άλλες είναι πιο δύσκολες και με στροφές. Ωστόσο η γενική εικόνα είναι ότι είναι εύκολες και όχι επικίνδυνες.
Το κάνω συχνά το δρομολόγιο και μπορώ να σας πω ότι τα χιλιόμετρα είτε από συνδυασμό παρακαμπτηρίων-εθνικής οδού είτε μόνο εθνικής οδού δεν έχουν μεγάλη διαφορά. Ιδιαίτερα μέχρι Λεπτοκαρυά είναι σχεδόν τα ίδια με πολύ μικρή διαφορά.
Η μεγάλη διαφορά είναι στην ώρα καθώς πρέπει να υπολογίζετε 1-1.30 ώρα παραπάνω μέχρι τη Θεσσαλονίκη. Ωστόσο στις βενζίνες η κατανάλωση είναι σημαντικά μικρότερη. Εμένα με αυτοκίνητο 1400 κυβ. εκατοστά μου έχει τύχει να έχω κατανάλωση κάτω από 6λίτρα/100χλμ μέσω παρακαμπτηρίων.
Επομένως το ταξίδι προς Θεσσαλονίκη από Αθήνα έχει τα πλεονεκτήματα: μικρότερη κατανάλωση βενζίνης, αποφυγή όλων των διοδίων
και τα μειονεκτήματα περισσότερα χιλιόμετρα (αλλά με μικρή διαφορά), περισσότερη ώρα ταξιδιού, χειρότεροι δρόμοι σε σύγκριση με εθνική οδό. Οικονομικά εννοείται ότι συμφέρει μέσω παρακαμπτηρίων.
Όλα τα διόδια έχουν παρακαμπτήριους δρόμους, άλλα πιο σύντομους άλλα πιο μεγάλους. Η μόνη παρακαμπτήριος που δεν ξέρω πόσο ακόμα θα αντέξει καθώς βγάζει σε παρκινγκ της εθνικής όπου έχει αφαιρεθεί το κιγκλίδωμα είναι στα διόδια Μώλου. Πιθανόν να έχει πιο πέρα κανονική είσοδο στην εθνική αλλά δεν το έχω ψάξει.
Πολιτικά ωστόσο, το ανέβασμα μπάρας έχει το νόημα του καθώς ανοικτά δηλώνει την αντίθεση και αντίσταση στο καθεστώς ιδιοκτησίας των εθνικών δρόμων από τους εργολάβους.
