Στην Αγγλία. κάθε μέρα που περνάει, 81 άνθρωποι πεθαίνουν περιμένοντας κοινωνική πρόνοια!
Οι λίστες αναμονής είναι τεράστιες.

www.bmj.com/content/367/bmj.l6653

www.naftemporiki.gr/story/1535170/i-apod...konomiki-katathlipsi

Του Α. Δ. Παπαγιαννίδη

Ο Α. Δ. Παπαγιαννίδης

Δύσκολα θα θεωρούσε κανείς ότι ένα βιβλίο που επιλέγει ως υπότιτλο (είναι γνωστό ότι συνήθως στους υποτίτλους βρίσκει κανείς την πρόθεση των συγγραφέων) να μιλήσει για την «Ελληνική οικονομική κατάθλιψη» μπορεί να περικλείει τελικώς αισιόδοξο μήνυμα. Και όμως: το βιβλίο που παρουσίασαν προχθές Γιάννης Στουρνάρας και Στέλιος Πέτσας, το «Οικονομικός Πόλεμος και Νομισματική Ειρήνη» του Κωνσταντίνου Γκράβα, ακόμη κι αν την Great Depression των ΗΠΑ του Μεσοπολέμου την μεταφέρει ως ελληνική κατάθλιψη, καθώς σ’ εμάς η κρίση της δεκαετίας που πέρασε «είναι πολυδιάστατη και υπερβαίνει την οικονομική σφαίρα», ενώ σε βάθος και διάρκεια/η επαναφορά υπήρξε χειρότερη κι από την Great Depression, κατορθώνει να έχει κατάληξη εποικοδομητική - αν όχι αισιόδοξη.

Για τον Γιάννη Στουρνάρα

Για τον Γιάννη Στουρνάρα η πρωτοτυπία του βιβλίου Γκράβα βρίσκεται στο ότι προσεγγίζει την κρίση μέσα (και) από τα μάτια των Κεντρικών Τραπεζών, εγγυητριών της οικονομικής ειρήνης, χωρίς όμως να ξεφεύγει από τη γλώσσα που μπορεί να κατανοήσει ο μέσος άνθρωπος. Ο μέσος ενδιαφερόμενος, ο μέσος μη προκατειλημμένος άνθρωπος εννοείται. Και μάλιστα με προσφυγή όχι μόνο στους οικονομολόγους και στους ιστορικούς της οικονομίας, αλλά και εκφραστές άλλων χώρων της σκέψης: άλλωστε, μην ξεχνούμε ότι τα Οικονομικά στο ξεκίνημά τους ήταν Πολιτική Οικονομία. Έτσι μόνον με μια ευρύτερη κοινωνική προσέγγιση «οι κόποι των Ελλήνων πολιτών μέσα στην κρίση θα βρουν ανταμοιβή» με την έξοδο απ’ αυτήν - υπό συνθήκες όμως συνεχιζόμενης σταθερότητας. Και, σ’ αυτήν τη βάση, θα ξεκινήσει η διεκδίκηση της μείωσης των πρωτογενών πλεονασμάτων.

Για τον Στέλιο Πέτσα

Για τον Στέλιο Πέτσα το ζητούμενο σήμερα είναι να λειτουργήσει η συνειδητοποίηση του τι συνέβη, του πώς φθάσαμε στην κρίση ως εγγενής άμυνα στο να μην ξαναβρεθούμε στα λάθη, την επανάπαυση, τους εγκλωβισμούς του παρελθόντος. Η αμφιθυμία γύρω από την ανάλυση της ελληνικής κρίσης -πρόβλημα δημοσιονομικό η ανταγωνιστικότητας;- δεν έπαψε να τραυματίζει σ’ όλη τη διάρκειά της.

Μιλήσαμε προηγουμένως για το πόσο πολυδιάστατη, πέραν και του οικονομικού, υπήρξε η ελληνική κρίση. Το έβλεπε αυτό ήδη, με τη ματιά του ιστορικού, ο Κώστας Κωστής όταν κατέγραφε το πώς «στη διαμόρφωση των συνθηκών που οδήγησαν στην κρίση, σημαντικό ρόλο έπαιξαν πολλοί παράγοντες, που μόνον στον συνδυασμό τους μπορούν να μας επιτρέψουν να την κατανοήσουμε σ’ όλην τους την πολυπλοκότητα». Μικρό δείγμα αυτής της πολυπλοκότητας -ιδιαίτερα πικρό για όσους θυμούνται την πορεία προς και μέσα στην ΟΝΕ- η παρατήρηση του Τάσου Γιαννίτση, ότι «το Ασφαλιστικό υπήρξε σημαντικός γενεσιουργός παράγοντας της κρίσης […] τα αθροιστικά ελλείμματα και οι συνολικές δαπάνες για το Ασφαλιστικό αντιπροσώπευαν το 83% των αθροιστικών δημοσιονομικών ελλειμμάτων της περιόδου 2006-2009». Κανείς δεν θα κατηγορούσε τον Κ. Γκράβα για αντιμνημονιακότητα, πολύ λιγότερο για αντιΕυρωπαϊσμό/αντιΔυτικισμό. Όμως δεν διστάζει να κάνει λόγο για «ανήθικη» διαπραγμάτευση, για υπογραφή του πρώτου (τουλάχιστον) μνημονίου με την πλάτη στον τοίχο, καθώς «στην ουσία είναι μάλλον αμφίβολο αν υπήρξαν διαπραγματεύσεις, ή αν [η τότε κυβέρνηση] κλήθηκε να υπογράψει συμφωνία που δεν ήταν σε θέση να διαπραγματευθεί».

Δεν στέκεται ο Κ. Γκράβας -ούτε άλλωστε ο Γ. Στουρνάρας- στην επισήμανση της προαναγγελθείσας αστοχίας του δημοσιονομικού πολλαπλασιαστή που αναγνώρισε άλλωστε ο Ολιβιέ Μπλανσάρ, αλλά αρκετά εκ των υστέρων... στη «συνταγή» ΔΝΤ. Δίνει το ιδιότυπο ελαφρυντικό του Λούντβιχ ντε Μίζες, ότι «τα πειράματα που πραγματοποιούνται σε εργαστήριο, δεν μπορούν να εκτελεσθούν και να εφαρμοσθούν στην οικονομία». (Μόνο που, εδώ, στην ελληνική περίπτωση πειράματα εκτελέσθηκαν. Με μόνον βαθμιαία φθίνουσα αυταρέσκεια - και των πειραματιστών και, συχνά, του πειραματόζωου, που θεώρησε ότι το ύφος ευπειθούς συμμόρφωσης θα βοηθούσε στην αποτελεσματικότητας της θεραπείας!).

Πολιτική και οικονομική ιστορία

Πάντως στο ιδιότυπο αυτό βιβλίο ο συγγραφέας ενσωματώνει ανάγνωση των πολιτικών συσχετισμών, διδάγματα της οικονομικής ιστορίας, ακόμη-ακόμη και ζεύγματα όπως Θουκυδίδη/Hobbes ή και Αριστοτέλη/Κομφουκιανού Μάο Τσε-Τουνγκ. Υπ’ αυτήν την έννοια ακολούθησε την Κεϋνσιανή σύσταση, να προσλαμβάνει ο οικονομολόγος «το παρόν υπό το φως του παρελθόντος για τους σκοπούς του μέλλοντος [όντας] μαθηματικός, ιστορικός, πολιτικός, φιλόσοφος». Δεν είναι εύκολο να συμμερισθεί κανείς την αισιοδοξία του συγγραφέα ότι ο ρόλος των Κεντρικών Τραπεζών (η «νομισματική ειρήνη») θα αρκέσει για να φέρει το τέλος εκείνου που εύστοχα διαγιγνώσκει ως «οικονομικό πόλεμο». Και ότι, κάπως σαν συνέπεια αυτής της θεσμικής αισιοδοξίας, η Ελλάδα-«ειδική περίπτωση» θα συνεχίσει να πλέει προς μια Καντιανή διηνεκή ειρήνη. Όμως υποχρεώνει τον αναγνώστη να δει τις ίδιες του τις προκαταλήψεις, να ξαναδεί την πολυπλοκότητα - και, ίσως-ίσως, να καταπολεμήσει την αντίληψη αδιεξόδου που άφησε πίσω η «οικονομική κατάθλιψη».

Στην Ελλάδα, τα οφιολιθικά πετρώματα οροσειρών που περιέχουν χρωμιτικά μεταλλεύματα, με αποθέματα εκατομμυρίων τόνων, είναι πηγή του πολύτιμου Οσμίου 187 σε ποσοστό 0,123%.
Όσμιο 25 ppm ή mg/kg.
Υπολόγισα την αξία των αποθεμάτων σε δεκάδες τρισεκατομμύρια ευρώ.


opencourses.uoa.gr/modules/document/file...E%91%CE%A4%CE%91.pdf
excellence.minedu.gov.gr/draseis/listing/240-chromite
trade-metal.com/osmium-187-os-187-99-999-p72539.html
trade-metal.com/osmium-187-p33185.html
www.linkedin.com/pulse/osmium-187-1000-grams-andrey-dolinskiy/

ΔΕΝ υπάρχει κλιματική κρίση:

clintel.org/greece/

Παγκόσμιο ρεκόρ συγκεντρώσεων πολύτιμου Οσμίου στα οφιολιθικά πετρώματα διαφόρων περιοχών της Ελλάδος:

"The total PGE + Au content in the chromitites of Greece with low Cr# chromian spinel and abundant BMS and BMA (base metal alloys) (29.318 ppm, Table 1) is one of the highest ever measured in ophiolitic chromitites worldwide."


Αναφορές
www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0169136807000169
www.researchgate.net/publication/3187588...ERIANAOUSA_OPHIOLITE
www.researchgate.net/publication/2927137...ortunities_and_risks
www.mdpi.com/2075-163X/9/3/152/htm
www.sgs.com/-/media/global/documents/tec...-in-concentrates.pdf
opencourses.uoa.gr/modules/document/file...E%99%CE%A4%CE%97.pdf
www.academia.edu/221418/High_PGE_content...plex_northern_Greece
pubs.usgs.gov/sir/2012/5157/sir2012-5157_text.pdf
www.minexforum.com/en/kazakhstan-is-one-...uction-and-reserves/
prd-wret.s3-us-west-2.amazonaws.com/asse...s/mcs-2019-chrom.pdf

Καράντη Μαρία (cross) έγραψε:

Που τα ξέθαψες αυτά τα πουλητάρια...

"......

Πριν από λίγο καιρό, μέσα στο κατακαλόκαιρο, όταν μαθαίναμε στις ειδήσεις για τον πρωτοφανή ρυθμό με τον οποίο οι πάγοι της Γροιλανδίας λιώνουν, ένας αναγνώστης μού έστειλε άρθρο κυρίου ο οποίος, για να μη σας τα πολυλογώ, αμφισβητούσε το αν και κατά πόσον το λιώσιμο των πάγων αποτελεί πρόβλημα. Το επιχείρημα του κυρίου ήταν (και σας προτείνω να κάθεστε καθώς τα διαβάζετε αυτά) ότι το νερό έχει τον ίδιο όγκο είτε ως στερεό είτε ως υγρό, οπότε όπως το παγάκι που λιώνει στο ποτήρι δεν αυξάνει τη στάθμη του νερού, έτσι και οι πάγοι της Αρκτικής κι αν λιώσουν, δεν θα ανεβάσουν καθόλου τη στάθμη της θάλασσας. Αυτό ήταν το επιχείρημα. Και στη συνέχεια ο κύριος επιβεβαίωνε τους αναγνώστες του πως όλη η ιστορία περί «κλιματικής αλλαγής» είναι μια συνωμοσία του λόμπι των εταιρειών ανανεώσιμων πηγών ενέργειας για να βγάλουν λεφτά. Α, και της Κίνας, που «έχει πολλές σπάνιες γαίες» από τις οποίες «φτιάχνονται οι ανεμογεννήτριες». «Τι έχετε να πείτε γι’ αυτά», ρωτούσε ο μπερδεμένος αναγνώστης. Λοιπόν:

Ο διάλογος για την κλιματική αλλαγή γίνεται όπως γίνεται και οποιοσδήποτε άλλος δύσκολος διάλογος. Τα σοβαρά και τα τεκμηριωμένα στοιχεία και επιχειρήματα είναι περίπλοκα, έτσι οι φωνές που ακούγονται δυσανάλογα πολύ είναι συνήθως οι φωνές των φανατικών, που έχουν πάντα ένα λανθασμένο αλλά απλοϊκό και κατανοητό μήνυμα. Δυστυχώς, οι πρόθυμοι παραλήπτες τέτοιων μηνυμάτων είναι πάρα πολλοί. Στη χώρα μας, περίπου 94% των παιδιών τελειώνουν το γυμνάσιο και άρα έχουν ακούσει μερικά βασικά πράγματα για τη φυσική και τη γεωγραφία, και σχεδόν όλα έχουν κάνει έστω και μία βουτιά στη θάλασσα, οπότε θα περίμενε κανείς όλοι μας να έχουμε κάπου αποθηκευμένη τη γνώση για να καταλαβαίνουμε αυτόματα γιατί το επιχείρημα με το παγάκι είναι αστείο με τουλάχιστον δύο τρόπους. Ο αναγνώστης που ήξερε να ανοίξει τον υπολογιστή του ή το κινητό του και να μου γράψει ένα ηλεκτρονικό μήνυμα, ας πούμε, θα έπρεπε να θυμάται ότι το νερό των πάγων και το νερό της θάλασσας δεν έχουν την ίδια πυκνότητα, αλλά, κυρίως, θα έπρεπε να έχει μια εικόνα στο μυαλό του για τα βασικά χαρακτηριστικά του κόσμου μας, όπως για παράδειγμα το ότι οι περισσότεροι πάγοι στον αρκτικό κύκλο, το 99,5% των πάγων στον κόσμο, δεν επιπλέουν στο νερό, αλλά βρίσκονται πάνω στην ξηρά.
Οι αρνητές της κλιματικής αλλαγής χρησιμοποιούν τέτοια κραυγαλέα επιχειρήματα, χρησιμοποιούν σκοτεινούς φανταστικούς «κακούς», χρησιμοποιούν και μυστηριώδεις όρους ποντάροντας στο ότι ο παραλήπτης του μηνύματος δεν θα ξέρει περί τίνος πρόκειται (γουάου, σπάνιες γαίες, ώστε γι’ αυτό γίνονται όλα, για τις ανεμογεννήτριες λέει ο άλλος, διαβάζοντας το άρθρο σε ένα κινητό τίγκα στις σπάνιες γαίες). Και, βέβαια, χρησιμοποιούν και πραγματικά στοιχεία με στρεβλό τρόπο, σαν τη διαρκή επίκληση του γνωστού γεγονότος ότι η υπερθέρμανση του πλανήτη δεν είναι πρωτοφανές φαινόμενο, ότι έχει συμβεί πολλές φορές στο παρελθόν και ότι μάλιστα σε κάποιες από τις προηγούμενες η μέση θερμοκρασία του πλανήτη ήταν πολύ υψηλότερη από ό,τι είναι σήμερα. Το ότι εκείνες τις εποχές δεν υπήρχε ανθρώπινο είδος και ότι σε εκείνες τις συνθήκες θα ήταν αδύνατο για έναν ανθρώπινο πολιτισμό παρόμοιο με αυτόν που έχουμε γνωρίσει σε οποιοδήποτε σημείο των τελευταίων 10.000 χρόνων να υπάρξει, δεν το αναφέρουν.

Είναι βεβαίως προφανές ότι τελικός στόχος των επαγγελματιών αρνητών της κλιματικής αλλαγής δεν είναι τόσο τα επιχειρήματα αυτά καθαυτά ή η υπεράσπιση μιας αλήθειας, αλλά ο θόρυβος. Η δημιουργία της εντύπωσης ότι «υπάρχει και άλλη άποψη», ότι «δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα». Γνωστά, παλιά κόλπα αυτά, η βιομηχανία του καπνού τα χρησιμοποιούσε υποδειγματικά από τη δεκαετία του ’50. Στην εποχή μας, θα περίμενε κάποιος οι κοινωνίες και οι πολίτες ξεχωριστά να έχουν αναπτύξει πια άμυνες απέναντι σε τέτοιες πρακτικές. Ή, έστω, όποιος ξέρει να στέλνει ένα email να έχει μάθει και τι είναι οι παγετώνες...."


www.kathimerini.gr/1042474/opinion/epika...i-h-klimatikh-allagh

Καράντη Μαρία (cross) έγραψε:
«Η εργασία μου αυτή γράφτηκε με την βέβαιη προοπτική, πως παρ' όλα τα εμπόδια και παρ' όλες τις πολύμορφες επεμβάσεις, ο Ελληνικός Λαός, που πάντα αγωνίζεται ηρωικά, θα ανοίξει και πάλι με τον αγώνα του διάπλατα τον δρόμο, για μια ελεύθερη δημοκρατική ανοδική πορεία, και θα αρχίσει, με τον ίδιο ενθουσιασμό, με την ίδια ορμή και αυτοθυσία, να χτίσει την ερειπωμένη από την ναζιστοφασιστικη κατοχή και τον οικτρό εμφύλιο, πατρίδα.

Η Ελλάδα θα γίνει οικονομικά και εθνικά πραγματικά ελεύθερη μόνον τότε που η ανοικοδόμηση αυτή γίνει από το Λαό και για το Λαό.

Θα σπάσουν τα δεσμά και θα αλλάξει ριζικά η διάρθρωση της σημερινής οικονομίας μας, θα ανοίξει ο δρόμος για να λυτρωθούν οι παραγωγικές δυνάμεις της νεοελληνικής κοινωνίας.

Και ο δρόμος αυτός μας οδηγεί στην ορθολογιστική οργάνωση και στη σχεδιασμένη ανάπτυξη της εθνικής μας οικονομίας, στη δημιουργία ανώτερης τεχνικής βάσης, στη γοργή συσσώρευση των οικονομικών μέσων για ν' ανθήσει και σ' εμάς γερή, προοδεμένη κοινωνική ζωή. Μόνον τότε θα δημιουργηθούν και θα εξασφαλιστούν όλες οι προϋποθέσεις για μια ακόμα πιο ψηλή κοινωνική επιδίωξη: τη σοσιαλιστική κοινωνία.

Για το χτίσιμο αυτής της νέας Ελλάδας δουλεύουν σήμερα, μέσα σε τραγικές πραγματικά συνθήκες και αψηφώντας κάθε κίνδυνο, όλοι οι επιστήμονες που βλέπουν μπροστά, όλοι οι προοδευτικοί άνθρωποι των επιστημών, πλάι και μαζί με τον αδάμαστο Ελληνικό Λαό, προσφέροντας ακόμη και την ζωή τους, ότι πολυτιμότερο δηλαδή έχουν, προσπαθώντας έτσι να στεριώσουν, όσο το δυνατό περισσότερο, την νίκη του.

Σε όλους αυτούς τους πραγματικούς ηρωικούς αγωνιστές, προσφέρω και εγώ την μικρότατη αυτή συμβολή.

Δημήτρης Μπάτσης

Αθήνα, ΕΜΠ , Ιούνιος 1947»


Μπορείτε να το διαβάσετε από εδώ :

drive.google.com/file/d/0B-6_L8q1CAqidEV...SXM/view?usp=sharing

Επ' ευκαιρια να σε παρακαλεσω να χαμηλωσεις τις κορωνες, γιατι η Δεξια παραταξη που - σε συνεγειρει- περιλαμβανει ιδεολογικα ΚΑΙ οσους εκτελεσαν τον Μπατση...

Η «Σύμβαση Cooper» διάρκειας 70 χρόνων (1940-2010), η αποκάλυψή της από τον εκτελεσθέντα ως δήθεν «κατάσκοπο» Δημήτρη Μπάτση


anastoxasmoi.gr/%CE%B7-%CF%83%CF%8D%CE%B...%CE%B7-%CE%B1%CF%80/


«Η Βαριά Βιομηχανία στην Ελλάδα», ενόχλησε τόσο που ο συγγραφέας του έπρεπε να φιμωθεί δια παντός, είτε η εκτέλεσή του προσδοκούσε να χρησιμοποιηθεί από την κυβέρνηση ως φόβητρο για την αστική τάξη, από την οποία προερχόταν ο Μπάτσης. Επιδιώχτηκε, με αυτόν τον τρόπο, η τρομοκρατία της «αριστερής» διανόησης, δείχνοντας έτσι το δόγμα ότι «εν τω Άδη ούκ έστι μετάνοια».

maria (mb361) έγραψε:
Γιατί πρέπει να έχω τύψεις για έναν ορκισμένο Μαρξιστή που δήλωνε ξεκάθαρα οτι επεδίωκε να παραδώσει τη Χώρα μας στους Σοβιετικούς του στυγνού δικτάτορα Στάλιν;