Καλησπέρα σε όλους,

Θέλω τη βοήθειά σας σχετικά με την τραπεζική επιταγή.

Πρόκειται να πουλήσω ένα σπίτι, και ο αγοραστής μου είπε ότι αύριο 24/11/2014 θα εκδώσει τραπεζική επιταγή. Το συμβόλαιο όμως θα γίνει την Τετάρτη 26/11/2014. Εγώ δηλ θα πάρω την Τετάρτη το απόγευμα την επιταγή στα χέρια μου και θα την εξαργυρώσω την πέμπτη 27/11 το πρωί.

Τί κίνδυνοι υπάρχουν και τί πρέπει να προσέξω ?

Ευχαριστώ

sin wrote:
Δεν υπάρχουν κίνδυνοι στην τραπεζική επιταγή τα λεφτά είναι σαν μετρητά πας στην τράπεζα και τα παίρνεις

Δηλαδή μπλοκάρονται τα λεφτά που υπάρχουν ως αντίκρυσμα στον λογαριασμό μέχρι να εξαργυρωθεί η επιταγή ?

Κάτι ακόμα, τί προμήθεια θα μου κρατήσει η τράπεζα (Εθνική και Πειραιώς) όταν πάω να εξαργυρώσω την επιταγή ?

Όταν εκδίδεται μια τέτοια επιταγή, τα λεφτά "αναλαμβάνονται" από το λογαριασμό λόγω της έκδοσης της επιταγής, δηλαδή τα λεφτά δεν βρίσκονται πια μέσα στο λογαριασμό αλλά "περιέχονται στην επιταγή".

Όταν πας να την καταθέσεις σε κάποια τράπεζα, με την κατάσταση ως έχει σήμερα, μπορεί να σου δώσουν αυτοί προμήθεια, όχι να ζητήσουν κιόλας από εσένα. Αστειεύομαι, δεν υπάρχει προμήθεια, είναι σαν να τους πηγαίνεις μετρητά λεφτά, μπορεί όμως να βάλουν αξία στο ποσό κάποια μεταγενέστερη μέρα, ή μπορεί και να βάλουν αξία "same day" (αυθημερόν) αυτό εξαρτάται από την πολιτική της εκάστοτε τράπεζας.

sin wrote: Τώρα αυτό τι είναι, ανέκδοτο?

Δεν υπάρχουν έξοδα όταν αναγράφεται το ονομα του διαχειριστή του τραπεζικού λογαριασμού. Valeur την ίδια ημέρα για την ίδια τράπεζα.

ok, ευχαριστώ όλους για τις πληροφορίες

Εφόσον πρόκειται για τραπεζική επιταγή, δεν υπάρχει πρόβλημα.
Αν ήταν δική του, θα έπρεπε να μπει όρος στο συμβόλαιο για διαλυτική αίρεση.

soto51 wrote:
Soto, το ότι πουλιέται ένα ακίνητο σήμερα δεν είναι είδηση, αφού το 95% των πράξεων γίνεται σε "σκοτωμένες" τιμές, που αν τις ακούγαμε πριν 7-8 χρόνια θα μας έπιαναν τα γέλια.
Λίγα, ελάχιστα ακίνητα έχουν διατηρήσει τις τιμές τους και δεν έχουν επηρεαστεί από την κρίση.

Το καλοκαίρι είχα μάθει για ένα διαμέρισμα που βγήκε προς ενοικίαση.
Η τιμή που είχε ορίσει ο ιδιοκτήτης ήταν 1500 €/μήνα. Τιμή εξαιρετική για την ποιότητα κατασκευής και την προνομιακή θέση του (προ κρίσης νοικιαζόταν 15% περισσότερο). Υποψήφιοι ήταν 100% βέβαιο πως θα βρεθούν άμεσα, θα μπορούσε να το δώσει και 1.700, υπάρχει όμως ένα "αλλά...".
Τέθηκε ένας όρος από την πλευρά του ιδιοκτήτη: θα το νοίκιαζε σε αυτόν που θα προπλήρωνε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.
Για να μην κουράζω, βρέθηκε άνθρωπος που έδωσε cash τα ενοίκια τριών ετών.
54.000 ευρώ.

TEV wrote:
Να σου πω εγώ άλλη περίπτωση, που αγγίζει τα όρια της μελαγχολίας...
Ηλικιωμένος, μόνος (όχι παιδιά) ευκατάστατος, χήρος πλέον, ιδιοκτήτης μονοκτοικίας στην Κηφισιά (στην οποία έμενε κι όλας - και δεν ήθελε να φύγει από κει). Περιζήτητη η μονοκατοικία του λόγω θέσης, κατασκευής, αρχιτεκτονικής και μεγέθους οικοπέδου στους επίδοξους αγοραστές.

Είπε (πριν χρόνια):
"Το πουλάω, αλλά υπάρχει όρος:
-Θα μένω μέσα μέχρι να πεθάνω, και θα πληρώνω νοίκι στον αγοραστή".
(Νομικά, νομίζω πως πούλησε μόνο την ψιλή κυριότητα - και συμφώνησε και το νοίκι. Η επικαρπία παρέμεινε σ' αυτόν, προφανώς. Και όταν πέθανε, περιήλθε κι αυτή στον αγοραστή).
Τσέπωσε το (χοντρό) πακέτο για το σπίτι (ήταν προ κρίσης η πώληση) και πλήρωνε κάτι λίγο κάθε μήνα. Ο αγοραστής ήθελε να εξασφαλίσει πως θα το έπαιρνε τελικά αυτός, και όχι κάποιος άλλος. Και βέβαια δεν του ήταν τίποτα σπουδαίο να δώσει 20-30 εκ. ευρώ και να τα αφήσει "να κάθονται" μερικά χρόνια.

Τελικά πέθανε βέβαια (ήταν ήδη ογδονταφεύγα όταν το "πούλησε"), αλλά έκανε αυτό που ήθελε: Τα έφαγε ΟΛΑ (including σπίτι) και δεν άφησε τίποτα σε κανέναν.

Και κυρίως στους:
-Αλογοσκούφη
-Παπαθανασίου
-Παπακωσταντίνου
-Στουρνάρα
-Χαρδούβελη
κλπ.