batista έγραψε:
Επί της ουσίας τώρα, επειδή διάβασα αυτά που έγραψες, μπορείς μήπως να μας κάνεις λιανά πως το παράδειγμα της παραδιδόμενης στους συμμάχους Ιαπωνίας θα μπορούσε να εφαρμοσθεί στην Ελλάδα σε σχέση, τουλάχιστον, με τον Δημόσιο τομέα και τις παθογένειές του;;;
Ναι, μπορώ.
Και για να μη ξαναγράφω τα ίδια και τα ίδια, παίρνω ένα κομμάτι από το τότε κείμενο μου, του κάνω edit και στο ξαναγράφω:
Αυτή εδώ η χώρα χρειάζεται να της συμβεί ό,τι συνέβη και στην Ιαπωνία από τον Σεπτέμβριο του 1945 και μετά.
Εννοώ τις θεσμικές αλλαγές που ακολούθησαν την υπογραφή της παράδοσης άνευ όρων στους αμερικάνους.
Από το παλαιό θεσμικό πλαίσιο δεν θα ίσχυε πλέον ΤΙΠΟΤΑ.
Το νέο καθεστώς (υπό τον Douglas MacArthur) θα αποφάσιζε για όλα.
Στη συνέχεια το καθεστώς κατοχής άρχισε να καθιερώνει νόμους - με πρώτο το νέο σύνταγμα - , διατάγματα, συστάσεις εταιρειών (ναι, κι αυτές τις διάλυσαν), και το πράμα σιγά-σιγά πήρε μπρος. Η Ιαπωνία μετά από την πλήρη καταστροφή αναγεννήθηκε μέσα στις στάχτες της.
Δεν ξέρω αν το έχεις καταλάβει, αλλά εγώ θεωρώ ότι οδεύουμε προς σκέτες στάχτες.
Το γεγονός ότι επί 6 συνεχή χρόνια βρισκόμαστε σε ύφεση χωρίς εμφαινόμενη πιθανότητα/δυνατήτητα ανάκαμψης δεν προμηνύει τίποτ' άλλο.
Αυτό που λέω λοιπόν είναι ότι ΠΡΙΝ φτάσουμε στις στάχτες καλό θα ήταν να αρχίσουμε την αναγέννηση από μόνοι μας. Χωρίς να μας την επιβάλλει κάποιος άλλος (όπως έγινε στην περίπτωση της Ιαπωνίας). Ήδη, μερικά πράματα έχουν αρχίσει να μας επιβάλλονται. Μη υπάρχοντος πολέμου, αυτό θα γίνεται σταδιακά (όπως ήδη γίνεται) αυξανόμενο μέχρις ότου η εθνική κυριαρχία χαθεί τελείως (όπως χάθηκε στην Ιαπωνία - άλλο αν μέσα σε 70 χρόνια κατάφεραν να την ξαναβρούν σε μεγάλο βαθμό).
Εγώ δεν θα μπω σε λεπτομέρειες για επί μέρους θέματα (όπως ο φίλος tsi_160 έκανε με το ΑΣΕΠ - ούτε καν ξέρω τι ακριβώς είναι το ΑΣΕΠ). Θα σου πω όμως μερικές αρχές - σαν παραδείγματα.
Κατ' αρχάς το σύνταγμα πρέπει να ξαναγραφτεί από την αρχή. Με στόχο να φύγουν από μέσα από αυτό το "θεμελιώδες" κείμενο ρύθμισης της λειτουργίας του κράτους οι ΑΣΑΦΕΙΕΣ και τα διφορούμενα.
Δεν τοποθετούμαι ιδεολογικά (γιατί δεν είναι εκεί το πρόβλημα), τοποθετούμαι πρακτικά. Δεν μπορεί στον καταστατικό χάρτη λειτουργίας της χώρας (140-150 άρθρων, όσα είναι) να υπάρχει μέσα 220 ΦΟΡΕΣ η φράση
"όπως ο νόμος ορίζει". Ή έχουμε σύνταγμα, ή δεν έχουμε. Αν είναι να έχουμε ένα κείμενο που απλώς μας λέει (παραπέμπει) σε άλλα κείμενα (που μάλιστα δε λέει και ποια είναι), τότε δε μας χρειάζεται το πρώτο. Το παραλείπουμε, το καταργούμε, και πάμε παρακάτω, κατ' ευθείαν στους νόμους. Επειδή όμως θεωρώ ότι χρειάζεται μια ανώτατη βαθμίδα θεσμού (νόμου) που θα είναι ο πρώτος σε ισχύ, ο δύσκολα αλλάξιμος, ο κατ' αρχήν ισχύων, δεν πρέπει να το καταργήσουμε, αλλά να το βάλουμε να λειτουργεί. Και για να λειτουργεί πρέπει να είναι σαφές.
Αν δεν είναι σαφές, δεν προσφέρει κάτι, εκτός από μισθούς σε συνταγματολόγους (για να το "ερμηνεύουν", καθε φορά που κάποιος το επικαλείται).
Ίσως μέσα σ' αυτό πρέπει να μπει και το κείμενο που συζητάγαμε πριν λίγο· η διάταξη που θα λέει ότι η δήλωση του πολίτη θεωρείται κατ' αρχήν υποχρεωτικά αληθής (και ναι, και οι ποινές (εξωντοτικές και άμεσες) σε περίπτωση ψευδούς δήλωσης από δόλο).
Επομένως το πρώτο παράδειγμα είναι ότι το (νέο) σύνταγμα θα είναι αυθύπαρκτο. Θα καθορίζει όλα όσα (κριθεί ότι) πρέπει να καθορίζει, χωρίς παραπομπές αλλού, σαφώς και οριστικά.
Παράδειγμα δεύτερο:
Θα απαγορευθεί (μέσα από το σύνταγμα) να καθιερώνονται νόμοι οι οποίοι μέσα στο κείμενο τους αναφέρουν άλλους νόμους, μόνο με τον τίτλο τους και τον αρθμό τους. Αν είναι απαραίτητο, τότε το κείμενο του παλιότερου νόμου (στον οποίο γίνεται αναφορά) θα μπαίνει ΚΑΙ ΑΥΤΟ στο νόμο που αναφέρεται, αυτούσιο.
Σαν παράγραφος, αυτή η διάταξη μπορεί να διατυπωθεί ως εξής:
Άρθρο στο Σύνταγμα (4 παράγραφοι):
1. ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ σε οποιονδήποτε νόμο εκδίδεται, να κάνει μνεία παλαιότερων νόμων.
Όλοι οι νόμοι ξαναγράφονται από την αρχή.
Η απαγόρευση έχει αιτία την ανάγκη κάθε νόμος του Ελληνικού κράτους να είναι αυτοτελώς κατανοητός από τον κατά το δυνατό μεγαλύτερο αριθμό ατόμων.
2. ΚΑΘΕ νόμος που εκδίδεται από την θέση σε ισχύ του παρόντος Συντάγματος θα περιέχει υποχρεωτικά την ακόλουθη παράγραφο:
«Κάθε Νόμος, διάταξη, απόφαση, διάταγμα, εγκύκλιος ή οποιασδήποτε μορφής κανόνας προηγούμενος χρονικώς του παρόντος Νόμου, ο οποίος αντίκειται η ορίζει διαφορετικά από τα οριζόμενα στον παρόντα Νόμο, παύει ισχύων από την έναρξη ισχύος του παρόντος».
3. Ερμηνευτικά διατάγματα, αποφάσεις, εγκύκλιοι κ.λ.π. διατάξεις που εκδίδονται για την εκ των υστέρων τυχόν απαραίτητη ερμηνεία Νόμου, για τυχόν διευκρίνιση αυτού, ή για χορήγηση οδηγιών εφαρμογής, επιτρέπεται να αναφέρουν στο κείμενο μόνο το σχετικό Νόμο και τις παραγράφους του. Σε περίπτωση που είναι απαραίτητη η αναφορά και άλλου νόμου, απόφασης, διάταξης κ.λ.π. (διότι π.χ. τα οριζόμενα αποτελούν συνδυασμένη εφαρμογή Νόμων), τότε η αναφορά θα γίνεται και με την παράθεση του σχετικού κειμένου μέσα στην απόφαση, εκτός από τον αριθμό του.
4. Νόμος που τυχόν εκδίδεται ή ψηφίζεται χωρίς να περιέχεται σ’ αυτόν το κείμενο της ανωτέρω παρ.-2 δεν έχει ισχύ με βάση το παρόν Σύνταγμα.
Με την καθιέρωση αυτού του άρθρου θα πάψουν να εμφανίζονται νόμοι (και αποφάσεις) σαν κι αυτήν που σου βάζω εδώ από κάτω, (και μ' αυτό θα κλείσω), και για την οποία πες μου σε παρακαλώ, εσύ, τι καταλαβαίνεις ότι εννοεί.
ΦΕΚ 3366 17/12/12 Τευχός Β΄.
Αριθμ. απόφ. 32/3 (2)
Αναστολή της με αριθμό 22/2/22.10.2012 (Β 2880) απόφασης της Ε.Ε.Ε.Π. με τίτλο «Ανάληψη άσκησης αρμοδιοτήτων από την Επιτροπή Εποπτείας και Ελέγχου Παιγνίων (Ε.Ε.Ε.Π.) περί επιβολής κυρώσεων των διατάξεων του άρθρου 51, σε συνδυασμό με τις διατάξεις των παραγράφων 3 του άρθρου 48 και 4 του άρθρου 49 του Ν. 4002/2011 (Α΄180) για τα τυχερά παίγνια που διεξάγονται μέσω του διαδικτυου χωρίς την προβλεπόμενη άδεια» και της με αριθμό 23/3/23.10.2012 (Β 2952) απόφασης της Ε.Ε.Ε.Π. μετίτλο: «Ρυθμίσεις θεμάτων, τα οποία διέπονται από τον Κανονισμό Διεξαγωγής και Ελέγχου Παιγνίων ως προς την επιβολή διοικητικών κυρώσεων, οι οποίες επιβάλλονται στην περίπτωση διεξαγωγής τυχερών παιγνίων μέσω του διαδικτυου χωρίς την προβλεπόμενη άδεια».
Η ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΕΠΟΠΤΕΙΑΣ ΚΑΙ ΕΛΕΓΧΟΥ ΠΑΙΓΝΙΩΝ (Ε.Ε.Ε.Π.)
Έχοντας υπόψη:
1. Τις διατάξεις των άρθρων 16 και 17 του ν. 3229/2004 (Α 38) σε συνδυασμό με τις διατάξεις των άρθρων 25έως 54 του ν. 4002/2011 (Α 180), τις διατάξεις του άρθρου 52, παράγραφος 6, του ν. 4021/2011 (Α 218) και τις διατάξεις του άρθρου 7 του ν. 4038/2012 (Α 14), συμπληρωματικά δε τις διατάξεις του ν. 3051/2002 (Α 220), όπως ισχύει, σύμφωνα με τις οποίες η Επιτροπή είναι, μεταξύ άλλων, αρμόδια για την εποπτεία και τον έλεγχο διεξαγωγής των τυχερών παιγνίων μέσω διαδικτυου και την επιβολή των διοικητικών κυρώσεων που προβλέπονται από τις διατάξεις αυτές.
2. Τη διάταξη της παραγράφου 5 του άρθρου 54 του ν. 4002/2011, όπως ισχύει σύμφωνα με την οποία, έως ότου εκδοθεί το προβλεπόμενο στη διάταξη της παραγράφου 1 του άρθρου 29 του ν. 4002/2011 (Α 180) Προεδρικό Διάταγμα, με το οποίο θα θεσπιστεί ο Κανονισμός Διεξαγωγής και Ελέγχου Παιγνίων, τα διεπόμενα από αυτόν θέματα ρυθμίζονται με σχετική απόφαση της Επιτροπής Εποπτείας και Ελέγχου Παιγνίων, ως και το γεγονός ότι το εν λόγω Προεδρικό Διάταγμα δεν έχει ακόμα εκδοθεί.
3. Τη με αριθμό 55906/1673 (Υ.Ο.Δ.Δ. 444) Απόφαση του Υπουργού Οικονομικών, με την οποία συγκροτήθηκε η Ε.Ε.Ε.Π. και την με αριθμό. 56660/1679 (Β 2910) Κοινή
Απόφαση των Υπουργών Οικονομικών και Πολιτισμού και Τουρισμού για την πιστοποίηση έναρξης λειτουργίας της Ε.Ε.Ε.Π.
4. Τις διατάξεις των άρθρων 45 έως και 49, σε συνδυασμό με την διάταξη της παραγράφου 12 του άρθρου 50 του ν.4002/2011 (Α 180), με τις οποίες ρυθμίζονται τα θέματα διεξαγωγής τυχερών παιγνίων μέσω του διαδικτυου.
5. Τη διάταξη της παραγράφου 12 του άρθρου 50 τουν.4002/2011 (Α 180), σε συνδυασμό με την απόφαση του Υπουργού Οικονομικών ΠΟΛ 1248/2011.
6. Τη με αριθμό 22/2/22/10.2012 (Β 2880) απόφαση της Ε.Ε.Ε.Π. με τίτλο «Ανάληψη άσκησης αρμοδιοτήτων από την Επιτροπή Εποπτείας και Ελέγχου Παιγνίων (Ε.Ε.Ε.Π.)
περί επιβολής κυρώσεων των διατάξεων του άρθρου 51, σε συνδυασμό με τις διατάξεις των παραγράφων 3 του άρθρου 48 και 4 του άρθρου 49 του Ν. 4002/2011 (Α΄180) για τα τυχερά παίγνια που διεξάγονται μέσω του διαδικτύου χωρίς την προβλεπόμενη άδεια».
7. Την με αριθμό 23/3/223.10.2012 (Β 2952) απόφαση της Ε.Ε.Ε.Π. με τίτλο: «Ρυθμίσεις θεμάτων, τα οποία διέπονται από τον Κανονισμό Διεξαγωγής και Ελέγχου Παιγνίων ως προς την επιβολή διοικητικών κυρώσεων, οι οποίες επιβάλλονται στην περίπτωση διεξαγωγής τυχερών παιγνίων μέσω του διαδικτύου χωρίς την προβλεπόμενη άδεια».
8. Το περιεχόμενο του από 4 Δεκεμβρίου αιτήματος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής προς τις Ελληνικές Αρχές για πληροφορίες στο πλαίσιο της υπόθεσης Euro Pilot 4322/12/Entr.
9. Την από 10 Δεκεμβρίου 2012 εισήγηση του Προέδρου της Ε.Ε.Ε.Π.
10. Το γεγονός ότι η παρούσα απόφαση δεν προκαλεί επιβάρυνση σε βάρος του Κρατικού Προϋπολογισμού ως και του Προϋπολογισμού της Επιτροπής, αποφασίζει:
1. Αναστέλλει, μέχρι την ολοκλήρωση της διαδικασίας γνωστοποίησης σχεδίου απόφασης με τίτλο «Ρυθμίσεις θεμάτων, τα οποία διέπονται από τον Κανονισμό Διεξαγωγής και Ελέγχου Παιγνίων ως προς την επιβολή διοικητικών κυρώσεων, οι οποίες επιβάλλονται στην περίπτωση παροχής υπηρεσιών τυχερών παιγνίων που διεξάγονται μέσω του διαδικτύου χωρίς την προβλεπόμενη άδεια» στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, κατά τις διατάξεις της Οδηγίας 98/34/ΕΚ και για την διάρκεια της περιόδου αναμονής (stand still) που θα οριστεί κατά τα προβλεπόμενα στο άρθρο 9 της παραπάνω Οδηγίας,την ισχύ:
α. Της με αριθμό 22/2/22.10.2012 (Β 2880) απόφασης της Ε.Ε.Ε.Π. με τίτλο «Ανάληψη άσκησης αρμοδιοτήτων από την Επιτροπή Εποπτείας και Ελέγχου Παιγνίων (Ε.Ε.Ε.Π.) περί επιβολής κυρώσεων των διατάξεων του άρθρου 51, σε συνδυασμό με τις διατάξεις των παραγράφων 3 του άρθρου 48 και 4 του άρθρου 49 του Ν. 4002/2011 (Α'180) για τα τυχερά παίγνια που διεξάγονται μέσω του διαδικτύου χωρίς την προβλεπόμενη άδεια».
β. Της με αριθμό 23/3/23.10.2012 (Β 2952) απόφασηςτης Ε.Ε.Ε.Π. με τίτλο: «Ρυθμίσεις θεμάτων, τα οποία διέπονται από τον Κανονισμό Διεξαγωγής και ΕλέγχουΠαιγνίων ως προς την επιβολή διοικητικών κυρώσεων,οι οποίες επιβάλλονται στην περίπτωση διεξαγωγής τυχερών παιγνίων μέσω του διαδικτύου χωρίς την προβλεπόμενη άδεια».
2. Η νέα ημερομηνία ισχύος των παραπάνω αποφάσεων θα καθοριστεί με απόφαση της Ε.Ε.Ε.Π.
Η παρούσα να δημοσιευθεί στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως.
Αθήνα, 12 Δεκεμβρίου 2012
Η Ιαπωνία έπασχε (και γι' αυτό χρειαζόταν ξήλωμα και ξαναχτίσιμο του συνολικού θεσμικού της πλαισίου) από κανόνες αναχρονιστικούς, δικτατορικούς, θεσμοθετημένης ταξικής ανισότητας, μπερδέματος κρατικής εξουσίας με "το θείον" (ο αυτοκράτορας ήταν και κάτι λίγο σαν θεός ταυτόχρονα), διάφορα που την οδήγησαν στο να αναζητήσει (προ του 1940) διεξόδους από τον οικονομικό της στραγγαλισμό, στον πόλεμο.
Εμείς πάσχουμε από κανόνες ανύπαρκτους (λόγω πολυσυνθετότητας), αντικρουόνενους (λόγω επιτυχίας των συντεχνιών να περνάει η κάθε μια κάθε φορά το νόμο που τη βολεύει), ακατανόητους, και δύσκολους να εφαρμοστούν (λόγω ακριβώς της πολυσυνθετότητας τους). Πάντα υπάρχει "παραθυράκι", για ο,τιδήποτε.
Αυτό όμως μας κάνει να είμαστε μια χώρα ουσιαστικά χωρίς κανόνες. Με μια λέξη, μπουρδέλο.
Και αυτό έχει "διαχυθεί" και στον πληθυσμό, με αποτέλεσμα οι (όποιοι) κανόνες να μην είναι σεβαστοί. Προφανώς, η διατήρηση αυτού του καθεστώτος βολεύει κάθε φορά κάποιους, με αποτέλεσμα πάντοτε να υπάρχουν αντιδράσεις σε οποιαδήποτε προσπάθεια - χώρια οι "ιδεολογικές" (χωρίς οικονομικό αντικείμενο) διαφωνίες, που και σ' αυτές πρώτοι είμαστε.
Μπροστά σε τέτοια ανάγκη τόσο σοβαρών αλλαγών, θεωρώ ότι "η προστασία των εργασιακών δικαιωμάτων" των εργαζομένων (και αμοιβομένων) από το δημόσιο είναι ήσσονος σημασίας θέμα. Και επειδή οι κυριώτερες εστίες αντίδρασης στην οποιαδήποτε μεταρυθμιστική προσπάθεια απ' αυτούς προέρχεται, οι πρώτοι που θα πρέπει να τα χάσουν, είναι αυτοί. Αν υπάρχει ανάγκη θα καλούνται να είναι εκεί, να δουλέψουν και να προσφέρουν (αμοιβόμενοι βεβαίως αξιοπρεπώς γι' αυτό), αν δεν υπάρχει, "Λυπάμαι, πρέπει να πας σπίτι σου".
Ότι συμβαίνει δηλαδή σε όλες τις μορφές οικονομίας, όπου αυτή εξελίσσεται και αναπτύσσεται.
Αυτή την παράγραφο την έγραψα γιατί στην ερώτηση σου είπες
"σε σχέση, τουλάχιστον, με τον Δημόσιο τομέα και τις παθογένειές του".
Κάποιος έγραψε (ο tsi_160 νομίζω) ότι η διαδικασία των αλλαγών μπορεί να κρατήσει και 10 χρόνια. Εγώ νομίζω ότι δεν φτάνουν ούτε αυτά.
Και γι' αυτό είμαι απαισιόδοξος ότι θα γίνουν ποτέ, πριν μείνει στο έδαφος τίποτα άλλο, παρά μόνο στάχτη.
Τι λες λοιπόν τώρα, στο έκανα αρκετά λιανά για να καταλάβεις
"πως το παράδειγμα της παραδιδόμενης Ιαπωνίας θα μπορούσε να εφαρμοσθεί στην Ελλάδα"?